Önce Irak, ardında da Suriye destabilize edildi. Sırada, İran ve Türkiye’nin olduğu söyleniyordu. Uluslararası sistemin batılı patronları böyle uygun görmüştü.

Batı’nın Büyük Ortadoğu Projesi’nin eşbaşkanı Erdoğan, Kuzey Irak Kürdistan bölgesinin hamiliğine soyunurken, Suriye’de Esad rejimini yıkacağından çok emindi.

Uluslararası sistemin doğu hattında ise durum farklıydı. Bölgenin iki güçlü ülkesi Rusya ve İran, Esad rejimini destekliyordu. Irak’ta da Şii yönetimi destekleniyordu.

Bu hengâmede, ABD yönetimi, Kuzey Irak’ta ve Suriye’nin kuzeyinde Kürdistan hayalini adım adım gerçekleştiriyordu.

Bölgede oluşan güçler dengesine göre, Doğu bloku, bölge ülkelerinin toprak bütünlüğünü savunurken; Batı bloku, Ortadoğu’yu yeniden dizayn etmeye kararlıydı.

Türkiye’ye gelince, Erdoğan yönetimi ABD ile birlikte hareket ederken, 15 Temmuz’dan sonra rotasını Rusya-İran hattına çevirmişti.

Doğu-Batı ekseninde yaşadığı gelgitlerin nihayetinde, Türkiye, Fırat’ın doğusuna operasyon başlattı. Bu operasyonun olacağı çok önceden belliydi ve gelecek tepkiler hakeza…

Şu an için, Trump’ın operasyon bölgesinden çekilme kararını izleyen süreçte, ABD yönetiminin bütün kademelerinde ve kamuoyunda Kürt sempatisi tavan yapmış bulunuyor. Türkler ise şeytanlaştırılıyor.

Başka deyişle, Kapitalizmin batı metropollerinde ortaya çıkan genel teamüle bakılırsa, Kürdistan, batı emperyalizminin yeni işbirlikçisi olarak tarih sahnesine çıkıyor.

Şimdi, akıllarda, Türkiye’den vaz mı geçiliyor, sorusu var.

Kapitalizmin metropollerinde durum böyle iken, Kemal Kılıçdaroğlu, operasyona ve otoriter rejime destek vermekle suçlanıyor, HDP tarafından… Üstelik “emperyalist” dedikleri ABD’nin para ve silah yardımıyla ayağa kalkan Kürt yönetimleri, ABD ile müttefik iken…

“Demek emperyalizm o kadar da kötü değilmiş” mi demeli… Madem ölçü iyice kaçtı…

“Durun, siz kardeşsiniz, sizin babanız ABD!” diye seslenmenin bir yararı olur mu, acaba?

Söylenegelen hamaset yüklü ideolojiye dayalı o güçlü diskurun ötesinde, bütün zamanlarda yürüyegelen bir gerçek var; İnsan dediğin, sebepli sebepsiz, birbirini öldüren bir tür. Öldürmemesi gerektiğini söylüyor ama öldürmeden de duramıyor.

İnsanların mazlum veya zalim konumunda olması gerçeği değiştirmiyor. Herkes cinayetini meşru ve haklı kılacak argümanları bulup buluşturup, ideoloji formatında piyasaya sürüyor. Velhasıl, insanlık, ideolojilerin buyurduğu gibi, öldürerek ve ölerek tarih yazıyor.

Ortadoğu cephesinde yeni bir şey yok. Yoksunluk, yoksulluk, husumet; o bildiğimiz insanlık halleri veya uygarlık durumu…