|
|
Bu kadim kentin milletvekiliydi ama… Uzun zamandır bi’türlü İzmir’e gelemiyordu… Hava alanında coşkuyla karşılandı… “Hasret gidermeye geldim…” dedi… Büyük-küçük herkesle tokalaştı… Sarıldı, kucaklaştı… Kimilerini yanaklarından öptü… Duygulandı, duygulandırdı… Ama… Bir İzmirli’yi… Sadece bir İzmirli’yi “alnından” öptü… Bu bambaşka bir tabloydu.. Farklıydı, sıcaktı, onur vericiydi… *** Bizim memlekette… Birini alnından öpmek… Saf, tertemiz sevginin en güzel ifadesidir… Ayrıca… Takdire şayan yapılmış hareketlerin… Süper mükafatlandırma biçimidir… Yani… Birini “alnından öpmek” çok değerlidir! *** Son Başbakan Binali Yıldırım’ın… Uçaktan iner inmez… İzmir Büyükşehir Belediye Meclisi’nin… AK Partili engelli üyesi Ahmet Uğur Baran’ı… Alnından öpmesinin özel yanını… “Engelli sandalyesinden kalkamadığı için Binali Bey eğilip, alnından öptü!” filan diyerek… Geçiştirmeye kalkanlar acayip hata yapar! Neden? Anlatayım… *** Ancaaaak… Önce Ahmet Uğur Baran’ı yakından tanımak gerek… 37 yıl önce… Diyarbakır’da gözlerini dünyaya açtı… İki buçuk yaşında ailesi İzmir’e göç etti… Dört yaşında babasını kaybetti… Doğuştan bedensel engelli… Yürüyemiyor… Engelli sandalyesinden inince… Bir bebek gibi “ancak dizlerinin üstünde” hareket edebiliyor… Beyni zehir gibi çalışıyor… İzmir Şemikler Lisesi’nden mezun oldu… Dokuz Eylül Üniversitesi'nde Bimer London Colloge Of Managament Business Administration İşletme Programı'nı tamamladı… Çocukluğunu doya doya yaşayamadığı için… Lastik top peşinde koşamadığı için… Saklambaç, körebe oynayamadığı için… Çocukları sevindirsin diye… Kemeraltı’nda “oyuncakçı dükkanı” açtı… Evli, iki oğlu var… Atlas sekiz yaşında… Aras, dördünün içinde… Evlenirken, bir düşünce saplanmış yüreğine… “Benim çocuklarım, engelli bir baba ile ne yapar?” Mesela… Şu geçmiş kafasından: “Tekerlekli sandalyeden inince dizlerimin üstünde yürüyorum… Ya çocuklarım da bana bakıp, bunu yapmaya kalkarlarsa?” Mesela… “Onları parka götürünce ne yapacağım?” İlk oğlu Atlas, daha küçücük iken… Tekerlekli sandalyedeki babasının kucağına oturduğunda… Hep şunu sormuş: “Büyüyünce sen de yürüyeceksin di’mi baba?” Ne desin Ahmet Uğur Baran? Atlas’ı parka götürdüğünde vermiş kararını… Büyük oğlunun gözlerinin içine bakarak şöyle demiş: “Alış bu halime ve beni böyle kabul et… Senin şansın, yürüyemeyen bir baban oldu… İlle de salıncak diye tutturma… Salıncakta tek başına sallanacaksın… Ben seni ittiremem…” Şimdi o çocuk parka gittiklerinde arkadaşlarına şöyle sesleniyor: “Benim babam engelli; koşmayın, yetişemez size…” *** Ahmet Uğur Baran… Siyaset yapmayı çok istiyordu… Sekiz yıl öce AK Parti’li oldu… Kars?ıyaka’da partisinin Engelliler Merkezi’ni yönetti… Ardından… İzmir Engelliler Koordinasyon Merkezi Başkanlığı koltuğuna oturdu… AK Parti İzmir İl Başkanlığı'na… “İletişimde Engelleri Kaldırıyoruz” projesi ile… Türrkiye İşitme Engelliler Milli Federasyonu’ndan… Teşekkür belgesi kazandırdı… Beş yıl önce AK Parti Karşıyaka Belediye Başkan aday adayı oldu… Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde aktif görev aldı… 24 Haziran 2018’de… AK Parti İzmir Birinci Bölge 13’üncü sıradan… Milletvekili adayı oldu… Sanki birinci sıradaki adaymış gibi çalıştı… Son yerel seçimde… O’nu Karşıyaka’da birinci sıra meclis üyesi yazdılar… Havalara uçtu, aynı zamanda Büyükşehir Meclis üyesi olmuştu… Artık O… İzmir’deki 280 bin engellinin sesini duyurmaya hazırdı… İlk işi… Karşıyaka Belediye Meclisi’nde engelli ve yaşlılar için komisyon kurdurmak oldu; alkışlandı… *** Adaylık sürecinde… Tunç Soyer… Farkındalık amacıyla İzmir’de tekerlekli sandalye ile dolaşınca… Baran, şöyle demişti: “Sizin farkına yeni vardıklarınızı, biz içimize sindireli, çözümler bulalı ve uygulamaya geçireli uzun zaman oldu…” Ne ilginçtir ki… Aynı Ahmet Uğur Baran… İzmir Büyükşehir Belediye Meclisi’nin ilk ve tek… Engelli üyesiydi… Oturma düzeninin değişmesi gerekiyordu… Daha ilk oturumda o iş halledildi… Baran, Soyer’e duyarlılığı için teşekkür etti… Soyer de… “Estağfurullah, size ne yapsak azdır…” diye karşılık verdi… *** “Engelliye hizmet, insanlığa hizmet anlayışıyla…” Yola çıkan Baran… Hayatını… Dezavantajlı vatandaşlara vakfetmiş bir İzmirli… Siyaset yaparken… Partisinden hiçbir şey istemedi… Hep yapan kişi oldu… Hiç yaptıran kişi olmadı… O’na sorarsanız, bu hep böyle devam edecek… “Neden Binali Bey, seni alnından öptü?” diye sordum… Şöyle dedi: “Ben babasız büyüdüm… Binali Bey’i hep baba gibi gördüm… Alnımdan öptüğüne göre, demek ki, ben de onun bir evladı olmuşum…” *** Bitiriyoruz… Neyle? İzmir’de tüm engellilerin sesi olan Ahmet Uğur Baran’ın… Şu sözü ile: “Türkiye’de 13 milyon engelli var… Bi’o kadar da, onlara bakan melek anneleri var…25 milyonu geçiyor bu sayı… Ben bugünleri görebilmiş şanslı bir engelli vatandaşım… Bu şansımı arkamdan gelecek olan engelli bireyler için kullanacağım… Ne demişler? Damdan düşenin halinden en iyi damdan düşenler anlar…” Nokta… Sonsöz: “Sustum… Düşündüm… Durgunlaştım… En çok hüzündü adım… Ama, elhamdülillah hiç yalnız kalmadım… Yöneldim sesimi işitene ve bir ayet düştü dilime: Ben kederimi ve hüznümü sadece Allah’a arz ederim… / Hz. Mevlana…”