Normal, her adayın açıklayabileceği vaatler.

Siyasetçi vaatte bulunacak ki oy alabilsin.

Mantıklı projeler olduğu takdirde kimsenin itirazı olmaz.

Ancak Sayın Zeybekçi “Gelin İzmir’e bir Anayasa yapalım” değince, ürperdim

Çünkü reform diye getirdikleri her Anayasa taslağı özgürlüğümüzden, hukukumuzdan, adaletimizden, yaşam biçimimizden birazını alıp götürdü. Sonuçta, uygulanmayan, kağıt üstünde kalmış bir Anayasamız var ki, yarın öbür gün Sayın Bahçelinin; “Nasıl olsa uygulanmıyor, getirin taslağı kaldıralım” demesiyle kağıt üzerinden kaldırılması da mümkündür.

Anayasa demek kural demektir. Eğer İzmir’e bir Anayasa yapılacaksa kurallar konulacak demektir. Bu da, yaşantımıza özgürlüğümüze müdahale demektir.

Kendi adıma reddediyorum.

Bu şehrin Anayasası özgürlüktür.

Dokunmayın yeter.

YAYALARIN GEÇİŞ ÜSTÜNLÜĞÜ

Yayalara, yaya geçitlerinde geçiş üstünlüğü sağlandı ya; işler nasıl gidiyor diye bulunduğum her yerde araçların yayaların hareketlerini takip eder oldum.

Avrupa’dan gelenler anlatırlardı imrenirdik. İnsana verilen değer derdik; bu nedenle bizde de kabul edilmesine gerçekten sevindik.

Amma velakin kural değişmeyle uygulamada değişmiyor maalesef.

Yayalardan başlayalım mesela. Hemen hiç anlaşılmamış. Cadde boyunca trafiğin akış hızına bakmaksızın yaya geçitlerinden farklı yerlerden geçiyorlar. Yaya geçidinden dört metre ilerisinden geçeni gördüm. Kırmızı ışıkta geçeni gördüm.

Araçlara gelince; biraz daha özenliydiler. Özel araçların kurala daha çok uymaya çalıştıklarını gördüm. Taksiler, dolmuşlar, ticari araçlar ve dahi magandalar aynı keyifte.

Onun için siz siz olun yaya geçidinde dahi ayağınızı asfalta koymadan önce bir daha düşünün. Bir araç çarparsa belki haklı olursunuz ama bu haklılık yakınlarınıza tazminat kazandırmaktan baş bir işe yaramaz…

Bu arada şu dolmuş kornalarını kesmenin bir yolu yok mu? Gerçekten rahatsız ediyorlar…

SESSİZLİK DÜŞLERİ

Gümüldür’de

Mandalin bahçelerinin yeşile tutuştuğu saatler

Sessizlik düşleri dolaşıyor ayaklarıma

Ay kırmızıya akıyor ve yakamoz sarı bir göl oluşturmuş lacivertler arasına

Karşıda Samos’un ışıkları göz kırpıyor

Ve muhtemel Yunan’lı Niko benim rakı içerken ona baktığım gibi bakıyordur uzosunu yudumlarken

Sahi biliyor mu acaba Anabelli’yi

Hani şu üşütüp denizinden hastalanan sevgiliyi

Edgar’ın kara sevdalısı, güzelim Anabelli’si

Okaliptuslar oynaşıyor

Bir yerlerden Ormancı türküsü yayılıyor dallar arasından

Son yazlarındaki çiftler, ruhlarının yetişmesini bekliyor kahverengi bankların üzerinde

Nehirler sevda akıyor

Kumsallar sevda

Henüz olgunlaşmamış bir sevda şiiri kağıda dökülmeyi bekliyor

Unuttum bütün isimleri

Zamanın adı sevda

Kime baksam sevda sevda gülüyor

Dalmaya göreyim yeterki

Rüyalar sevda

Kalkıp sokaklara vuruyorum kendimi

Kapılar sevda

Yapılar sevda

Ve sevdalar martının kanatlarında

Nergisler sevda

Mevsimler sevda

Hafiften yağmur düşüyor bulutlardan

Üşüyorum sevdalanıyorum

Bütün hasretleri sevdalamışlar

Hüzünler sevda

Hapisler sevda

Sert bir sevda yudumlarım

Sarhoşum sevda

Zamanım sevda

Ölümüm sevda

Solgun sarı tenhalar dolaşıyor sabaha karşı

Ve herkes yalnızlığına dönüyor.

Kırsalında mutsuz memleketimin..