Genç bir yakınımın ifade ettiği gibi ‘imkanı olanlar, pılını pırtını toplayıp Türkiye’den başka ülkelere kapağı atmaya başladı’. Tıpkı bir zamanlar İran’da ve Afganistan’da olduğu gibi... Çünkü artık aydın ve eğitimli kesim, laiklikten ve laikliğin yegane güvencesi olan ve kuvvetler ayrılığı ilkesine dayanan anayasal rejimden umudunu kesiyor artık!

Bilmem farkında mısınız?

Gurbette yaşayıp da bir gün emekli olup vatana yeniden dönme düşleri kuranlar, bu düşlerinin gerçekleşeceği günleri iple çekmekten vazgeçiyorlar... Çünü artık güzel ülkemizde, bir insanın en temel ihtiyacı olan güven içinde yaşama garantisi hiç kalmadı!

Bilmem fakında mısınız?

Türkiye’nin yetişmiş en değerli bilim adamları, gazetecileri, edebiyatçıları, sivil ve askeri yöneticilerinin işten atılma, erken emekli olmak zorunda kalma ya da tutuklanma gibi sebeplerle büyük bir kısmı, ülkenin düşün hayatında ve tarihteki tozlu sayfalarına gömülüyor. Üstelik yerine aynı kalitede yenileri yetişmemek üzere... Çünkü ülkemizde aydınlanmacı ve bilimsel düşünceye değer verilmiyor.

Bilmem farkında mısınız?

Güzel memleketimin, bahar kokulu dağlarında ve her mevsim ayrı renk açan bahçelerinde, ağaçlar gökyüzüne özgürce dallarını uzatmak istemiyor, çiçekler romantik aşk şarkıları söyletmiyor.

Bilmem farkında mısınız?

Gazeteler, kitaplar, makaleler, şiirler okutmuyor tek bir satırını... Yüzlerce gazeteci ve yazar zindanlara esir düştü düşeli!

Bilmem farkında mısınız?

Kimse teselli edemiyor anaların dağlı yüreklerini, ölülerin adları sessiz bir fısıltı halinde, kulaktan kulağa biteviye dolaşıyor iken!

Bilmem farkında mısınız?

İnsanın insana kulluğu ve zulmü; insanoğlunun açgözlülüğü ve para hırsı hiç bitmiyor ve de bitecek görünmüyor!

Bilmem farkında mısınız?

Elimizden bütün bu kayıp gidenlerle ve her ölümle bir kez daha ve bin kez daha, yaşama sevincimiz yıldızlar kadar uzaklaşıyor evrenin sonsuz boşluğuna doğru!

Bilmem siz de farkettiniz mi bütün bunları? Yoksa ben mi yaşlandım?