Tıpkı, rahmetli babam gibi...O da, çok iyi bir egitimciydi...Çocuğum küçükken ben, kendimi parçalıyorum şunu yedireceğim, bunu yedireceğim, diye...Rahmetli babam, kızım üsteleme...vücut saat gibi, neye ihtiyaç dıyarsa, insanın canı onu ister, demişti. Düşününce hak vermiştim. Gerçekten, canım bazen deli gibi ıspanak yemeği ister, o gün anlarım ki, benim demire ihtiyacım var...
Babamı rahmetle anarken, hocama da saygılar sunuyorum.