Geçen yıl bugün Hindistan’da yazmışım bu yazıyı.

“Tam 20 yıl olmuş. 99'da tanıştık. Birbirimizi hep sevdik. Parti içi gruplaşma/çekişmeler çoğu zaman ayrı düştük. O Baykalcı oldu ben karşı tarafta yer aldım. İl Başkanlığı seçimlerinde adaylarımız farklı oldu genellikle. Zerre kadar dostluğumuzu etkilemedi bu durum.
O benden daha devamlı bir partiliydi. Daha pozitifti.

Öyle kişiler belediye başkanı ve milletvekili oldu ki, Yücel bu makamları çoğundan fazla hak etmişti. Yapmadılar. Küsmedi. Bu yavşaklar, bu puştlar derdi ama küsmez ve vazgeçmezdi.
Son seçimde Tire Belediye başkan aday adayı idi. Süleyman Gencel, “gönlümün Tire Başkanı” diye takılırdı hep. Tire İYİ Parti’ye verilince, Yücel liste başı meclis üyesi adayı oldu. Halil (Culhaoğlu) ile birlikte toparlarız diyordu.

Hastalandığını öğrendim. Aradım. Gayet iyiydi sesi de morali de. Sonra gittim Balçova Termalde sohbet ettik uzun uzun.

Oğulları çok tedirgindi. Hocam büyük tembih ediyor, küçük oğlan gece bir tarafa dönsem, hemen "baba bir şey mi oldu?" diyor.

Yücel öyledir evlatlar diyorum. Bir yandan da çocukların güvercin tedirginliği anlıyorum.
İyiyim hocam. Akıllı hap kullanıyorlar. Sonuç alıyorlar...

Erdal Duman'ı arıyorum. Erdal durum nedir? Erdal doktor ya, açık açık söylemiyor ama" abi çok kritik bu bir iki ay" diyor.

Yücel’e ulaşamıyorum bir ara telefonla, merak içindeyim. Dönüyor sonra. Hocam görmedim. Biraz da moralim bozuk. Koltuk değneği kullanıyorum diyor.

Onlar ilaçların yan etkileridir diyorum. Hemen onaylıyor.

Bir süredir yurt dışındayım. Meraktayım. Erdal Duman'a mesajla soruyorum. Yanıt "kötü" diyor kısa ama sevimsiz bir şekilde. Yetinmeyip Süleyman Gencel'e de soruyorum. "Yoğun bakımda, gün sayıyoruz, bilinci kapalı" gibi daha tatsız bir yanıt alıyorum.

Ta Hindistan'a ulaşıyor haberi Yücel’in. Kötü haber tez ulaşır misali. Uzağa gittim ama beni buralarda buldu.

Ne zaman karşılaşsak veya telefonlaşsak öyle coşkulu ve içten "aslan hocam", "canım hocam" derdi ki...

Keşke şimdi de öyle deseydin. "Canım hocam sen bu Erdal'a ve Süleyman'a bakma iyiyim ben". Hatta bu haberi verenlere bir de küfür etseydin.

Hadi bir yıl sonra bir de ek yapayım yazıya. Son yıllarda hep Sevinç Pastanesi’nde buluşurduk. Bir gün sordum, ya neden burada buluşuyoruz ki, hem pahalı hem kalabalık. Yücel’in cevabı Yücellikti yine: “Hocam İzmir’in en güzel kadınları hep buradan geçiyor.”

Ondan mı hep beni ters oturtuyorsun deyince, kahkahayı patlatıyor Yücel.

Nasıl unutabilirim ki, o coşkulu küfürleri ve kahkahaları…