O’na “Sütlerin Efendisi” diyenler…

Bi’kez daha haklı çıktı…

“Tire Süt Kooperatifi”ni…

Türkiye’nin en güvenilir markası yaptı…

***

İzmir’in “süt kuzuları”nın kapısına her ay…

Tam 225 bin adet vitamin deposu süt bırakıyor…

Şimdi İstanbul’un bebelerine el uzattı…

Her ay “mega kent”in bebişleri…

İzmir’in 25 ton sütünü paketli kapısında buluyor…

***

Döneceğiz, tekrar “Sütlerin Efendisi”ne…

***

Neredeyse bilmece gibi, hep sorarlar:

“İnekler ot yer ve ot yeşildir; süt nasıl beyaz olur?”

Cevabı şu:

İnek yediklerini moleküllerine kadar parçalar…

Moleküllerin ise herhangi bir rengi yoktur…

Bir araya geldiklerinde oluşturdukları rengi…

Kalsiyum belirler…

Kalsiyum “beyaz” renge sahiptir ve süt yüksek miktarda kalsiyum içerir…

Eeee, sonra?

Sonrası şu:

Gün geldi; Sütlerin Efendisi, “Bir atım olsun!” dedi…

Eline doğmadı ama…

“Yoldaş” o sırada bebekti; gördü, sevdi ve o gün, bugündür…

Birbirlerinden ayrılmıyorlar…

“Yoldaş”ın rengi de, süt beyaz…

***

Ne zaman “Sütlerin Efendisi”nin canı sıkılsa…

Üretici ortağının derdini dert edince…

Türkiye’nin Tarım Politikası’na bakıp bakıp…

“Bu da olur mu Allah aşkına?” dedikçe…

Gün gelip de bu güzel memlekette…

Atatürk’ün ilkelerine ters düşen uygulamalar görürse…

Biri kalkıp da…

“Tarımı büyük şirketler yapmalı” derse…

Cinler tepesine çıkar, rotayı “Yoldaş”a çevirir…

Sever, okşar, kulağına bi’şiler fısıldar…

Sonra…

Biner sırtına “Yoldaş”ının…

Tire’nin yemyeşil doğasına bırakır kendini…

Unutur bi’anda dünyanın gamını, derdini…

Dizginler elinde olsa da…

Rotayı “Yoldaş” belirler…

Uçuşa geçer, unutturur derdini, tasasını sahibine…

***

Peki…

Derdi ne, “Sütlerin Efendisi”nin?

Tek derdi var…

Köylünün “ele-güne muhtaç olmadan” kalkınması…

Başardı mı?

Hem de nasıl?

Son 10 yılın Tarım ve Hayvancılık Bakanları bile…

O’nu Ankara’ya çağrıp…

“Sen bu Tire Süt’ün adını nasıl dünyaya duyurdun?” diye soruyor…

O da anlatıyor…

Dinliyorlar mı peki gönülden?

Ne gezer…

O da inadına her yıl yeni bir “Tarım Oscarı” alıyor…

Damardan girip, sorsanız…

Aslında…

“Ekmekten, biçmekten ve üretmekten” başka bi’şi bilmez…

***

Şimdilerde…

“Yoldaş”, O’nu nereye götürürse oraya gidiyor…

An itibarıyla, 60’lı yaşlarının başında…

Ama…

“Daha ne kadar dertlenirim bu Türk Tarımı’nı?” demiyor!

Devlet Baba…

Küçük üreticinin kooperatifleşmesi gerektiğini söylediğinde…

Çocuklar gibi seviniyor…

Hele hele…

Örgütlü çiftçiye artı prim desteği çıktığında…

Bayram ediyor, “Yoldaş”ın sırtındayken…

Bazen çayırların, tepelerin üstünden geçerken…

Dertleşiyor çaktırmadan “Yoldaş” ile…

Keşke her ilçede bir Tire Süt Kooperatifi olsa…

Sahibinin kalbinden geçeni hissediyor “Yoldaş”…

“O da olacak Başkan Babam…” dercesine…

Bi’hızlanıyor ki, sormayın…

Kanatlı at oluveriyor bi’anda…

Yunan Mitolojisi’ndeki “Pegasus” gibi…

Hatta…

Türk Mitolojisi’ndeki “Manas Destanı”nın kahramanı…

Kanatlı beyaz at “Tulpar” gibi…

Bi’farkla…

Bizim “Tulpar”…

Rüzgar’dan bile hızlı koşar ve…

Sadece batırların (kahramanların) atıdır…

Tanrı tarafından…

Kahramanlara yardım etmesi için yaratılmıştır…

***

“Yoldaş”ın süvarisinin…

Çok fazla bi’beklentisi yok, Devlet Baba’dan…

Tarım ve Hayvancılık’ta şirketleşmeyi “vahşi” buluyor…

O’nun yerine…

“İlle de kooperatif olalım…” diyor…

Çiftçilerin çocuklarına sesleniyor:

“Köyünü terk etme; çiftçilik yap” diyor…

Devlet Baba’ya sesleniyor:

“Çiftçiliği nitelikli bir meslek haline getirin!” diyor…

Yerel yönetimin gücünün…

Devlet Baba’dan daha fazla olduğunu hatırlatıyor…

“Bunu en iyi Tunç Başkan biliyor” diyor…

Bir de Ankara’ya harbi bir mesajı var:

“Üretemediğimiz ürünlerin ithalatını bir yıl durduralım, sonra üretiriz…”

Bitmedi…

İktidar’a da cesurca sesleniyor:

“Türk çiftçisinin canı yanıyordu ama farkında değildiniz… Şimdi fark etmeye başladınız…”

Neden böyle diyor?

Çünkü…

Tire Süt Kooperatifi modelinin, güzel yurdumun her köşesinde hayata geçmesi kaçınılmaz da, ondan…

***

Ve, tüm bunları…

Tire Süt Kooperatifi ile tarih yazan…

Mahmut Eskiyörük…

Çok sevdiği atı “Yoldaş”ın sırtında, en keyifli anında söylüyor…

Sanki…

Türk Tarımı’nı…

Hayvancılığı…

Bugünden daha iyi noktalara taşımak için yemin etmiş…

Muzaffer bir komutan gibi…

Nokta…

Sonsöz: “Köydeki insanın karnı doymadan, kentteki insanın karnı doymaz! / Mahmut Eskiyörük - Tire Süt Kooperatifi Başkanı…”