Size, bana, ona… Kime sorarsanız sorun.
Ve deyin ki Türkiye’nin en önemli 100 sorunu nedir, listeleyin?
Sıralama değişebilir. Ama üç aşağı beş yukarı listede aynı sorunlar yazılacaktır.
Şu sıralar ‘terör’ ile başlayan bir listenin yapılması olasıdır.
Bölücü terörü 1’e yazdığınız zaman ‘Suriye, Ortadoğu politikası, ekonomik kriz endişesi, başkanlık sistemi tartışmaları son 15 günde listeye giren ‘laiklik ve dokunulmazlık’, hukuk/adalet sistemindeki sıkıntılar, paralel devlet yapılanması tartışmaları/operasyonları, basın özgürlüğü, TBMM’deki kavgalı oturumlar, AB, ABD, İsrail ve Rusya ile ilişkiler diye devam eden ve muhtemelen ‘Mısır ile yani Sisi’ ile ilişkilerle tamamlanan bir sorunlar listesi söz konusu olur.

Bu listeyi ben de yapsam siz de yapsanız fark etmez. Çünkü hiç kimse Türkiye’nin en önemli 100 sorunu listesinin hiçbir yerine “AK Parti’de il, ilçe başkanı ataması ile ilgili” bir kriz maddesi yazmaz.
Bugün Başbakan’ı istifa noktasına getiren, siyaseti dalgalandıran, iş dünyasını endişelendiren olayın görünüşteki nedeni budur. Daha önce Erdoğan’a devredilen bir yetkinin Davutoğlu’ndan alınarak MYKY’ya devredilmesi…
Yani Davutoğlu’nun fiilen görevden alınması… İlçe başkanı ataması yapması bile sakıncalı bir ‘genel başkana’ dönüştürülmesi ya da…
Tüm bir güler misin ağlar mısın durumu.

Krizlerden kriz beğen… Bu yöndeki haberi paylaşırken sosyal medya hesabımdan şöyle bir not düştüm.

“Memleket yangın yeri! PKK'sı IŞİD'i, D-HKPC'si... Başkentin göbeğinde patlıyor bombalar art arda. Gencecik bedenler hain tuzakların-kurşunların hedefinde... Ekonomi sallanıyor, esnaf-tüccar gitti gidiyor. 2 yılda 4 seçime maruz kalan millet yorgun! Beyzadelerin derdine bakın... İlçe-il başkanlarını kim atayacak? Post kavgası, taht kavgası! Hak mıdır, reva mıdır yoksa müstehak mıdır bize...”

Aslında durum bu denli vahim…
Birileri bu ülkeyi yönetenlere çıplak gerçeği göstermeli artık.
Yahut birileri ‘kral çıplak’ diye haykırmalı.  
Nasıl bir dünyada yaşıyorlar, hangi oligarşik yapıların perdelemesindeler yahut gerçek dünya ile aralarına nasıl duvarlar ördüler bilmiyorum ama Türkiye’de iyi şeyler olmuyor bir süredir.
Endişe kol geziyor sokakta…
Hangi örgütün nerede bir canlı bomba patlatacağı belli değil. Bir zamanlar ülkenin en saygın kurumu olan TBMM Uzakdoğu örneklerini çoktan geçti. Küfür, hakaret, kavga gırla… İtibar yerlerde.
Hükümet mi?
Elindeki en önemli silahı kafasına sıkmaya hazırlanıyor şu sıralar.
AK Parti’nin en önemli silahı nedir peki?
Bir danışmanının ifadesiyle Cumhurbaşkanı Erdoğan mı?
Yahut oy veren yüzde 50 mi?
Bence değil.
Bence AK Parti’nin en önemli silahı ‘istikrar’dır.

Ekonomik ve siyasi istikrar…
Millet defalarca istikrara oy vermiştir.

O yüzden AK Parti hemen her seçimde bu milleti ‘koalisyonla’ yani başka bir değişle istikrarsızla korkutmuştur.
Şimdi soruyorum size…
İlçe başkanlarını kim atayacak tartışması üzerinden başbakan değiştirme noktasına gelinirse yerine kim gelirse gelsin Davutoğlu’nun… İster Binali Yıldırım gelsin isterse Damat Berat Albayrak…
Dikiş tutmaz. Bu güven sorunu var ya güven sorunu… Bir kere sirayet etti mi bünyeye… Kolay kolay çıkmaz.
İçten içe kemirir adamı… Adeta bir kurt gibi…

Bugün AK Parti için en büyük tehdit de budur.
Bir zamanlar “Beraber yürüdük bir bu yollarda… Beraber ıslandık yağan yağmurda” şarkısıyla yeri-göğü inleten kadro işte bu sorun yüzünden çil yavrusu gibi dağılmıştır.
Bazıları için “Gölgelerinden bile uyuz olur noktadalar’ desek yalan olmaz..
Ve gözlemlediğim kadarıyla neredeyse tepeden tırnağa güven paranoyasının esir aldığı bir partiye dönüşmek üzere AK Parti… Bu savaşı kim kazanırsa kazansın. Karşı karşıya kalınan tablo taşınabilir, sürdürülebilir görünmüyor.
Fitne, fesat ve güvensizlik… Dedikodu ve de sevgisizlik!  
Çok adamlı, geniş vitrinli, vizyonlu bir merkez partisinden tek adamlı bir muhafazakâr-milliyetçi partiye dönüşen AK Parti gelinen noktada en büyük savaşı kurucu kadrosuna karşı veriyor. Saray’a yakın bir noktadan servis edildiği anlaşılan “Pelikan belgelerine” göre AK Parti içinde Erdoğan dışında kıymeti harbiyesi olan kimse yok.
Erdoğan dışındaki herkes ya ihanet ya delalet içinde…
Bir zamanlar Erdoğan’ın yanı sıra vitrindeki diğer ürünleri de pazarlayan ‘kadro hareketi’ olmakla böbürlenen yapının düştüğü bu durum içler acısı…
Sürdürülebilir olmayan da işte bu tablodur. Türkiye böylesine kritik virajları dönerken memleketi tek bir adama göre dizayn etmek o viraja 180’le girmekle eşdeğerdir.
Diyeceksiniz ki tüm bunlar bir partinin iç meselesidir.
Değil işte… Öteki partilerin yani muhalefetin durumu malum… Haliyle viraja 180’le giren aracın içinde bizler de varız. Yani şarampole yuvarlanacak olan sadece Erdoğan ya da Davutoğlu değil… Topyekûn bir millet, ülke…

Suni bir siyasi krizin ardından erken bir seçim ihtimali mi?
Mümkündür. Lakin bugünkü ‘siyasi hovardalığın’ hesabının milletçe sorulma ihtimali de mümkündür.
MHP’deki değişimin önü kesilmek istense de şartlar olgunlaştığında Türk siyasetinin tek çıkış noktası MHP olmayacaktır. Dahası iyiden iyiye sıkışan siyasette bir çıkış yolu ya bulunacak ya da açılacaktır.
Benden demesi…

Meseleyi biraz da yerelleştirmek gerekirse;
Davutoğlu’nun ardından Binali Yıldırım gelirse, CHP’de de Aziz Kocaoğlu’na yeni bir yol, rol düşebilir. 2014 kapışmasının ülke genelindeki rövanşı babında…
Oğlunun kumar görüntüleri yüzünden Yıldırım’ın şansının azaldığı tezine ise katılmıyorum. Bilakis bu görüntülerin bugünkü tartışmaların odağında yer aldığını düşünüyorum. Yani Yıldırım’a siyasi bir mağduriyet kazandırıp karşı bir hamle hakkı tanıdığına…