Taaa, beş yıl öncesiydi…

O tarihe kadar…

İzmir’in neredeyse tüm ilçelerinde CHP bayrağı vardı…

30 ilçe arasında sadece…

Bayındır Ak Parti’nin…

Tire Demokrat Parti’nin elindeydi…

2014 yerel seçimi yaklaşırken…

CHP kafayı çalıştırdı, Tire’nin Demokrat Partili Reisi Tayfur Çiçek’in yakasına Altıok’lu rozeti takıverdi…

Nazarlık gibi sadece Bayındır kalmıştı AK Parti’nin elinde…

***

CHP’nin 2009 seçimlerini kazanan başkanlardan sekizi…

İşbaşına geldikten iki yıl sonra…

Aziz Kocaoğlu ile çeşitli nedenlerle “papaz” oldular…

Sık sık toplanıyorlar…

“Nasıl yürüyeceğiz bu Aziz Abi ile?” diye yakınıyorlardı…

Onlara göre…

Artık büyükşehir’e “bayrak açma” zamanı gelmişti…

O sırada Ege TV’yi yönetiyordum…

Haber değeri olan çok malzeme verdiler, Allahı var!

Ben de onlara…

Biraz mitolojik bir efsaneden esinlenerek…

Kutsal kitaplarda adı geçen ve kıyamet gününde ortaya çıkacaklarına inanılan “Mahşerin Dört Atlısı”na bi’dört daha ekleyerek…

“Mahşerin Sekiz Atlısı” adını yakıştırdım…

Çok tuttu!

Her gün onlarla ilgili bi’haber kulanıyorduk…

“Mahşerin Sekiz Atlısı şöyle yaptı, böyle yaptı” diyerek…

(Aslında onlar Mahşerin Dokuz Atlısı’ydı ama, biri gidişatı anladı erkenden eyvallah dedi…)

***

2014 seçimleri yaklaştığında…

Mahşerin Sekiz Atlısı’nın “tırpan” yiyeceği anlaşılmıştı…

Biri hariç…

(Ki o alternatifsizdi, onsuz seçim %100 kaybedilirdi…)

Yedisi birden CHP tarafından yeniden aday gösterilmedi…

Kimdi bunlar?

Çiğli Belediye Başkanı Metin Solak…

Karşıyaka Belediye Başkanı Cevat Durak…

Bornova belediye Başkanı Prof. Dr. Kamil Okyay Sındır…

Buca Belediye Başkanı Ercan Tatı…

Karabağlar Belediye Başkanı Sıtkı Kürüm…

Menderes Belediye Başkanı Ergun Özgün…

Konak Belediye Başkanı Dr. Hakan Tartan…

Hepsi bir anda sessizliğe gömüldü…

O “bayrakçı başkanlar” boynunu büktü, kaderlerine razı oldu…

Mahşerin Sekiz Atlısı’nın yönettiği ilçelerin yedisini CHP tekrar kazandı…

Aralarından sadece…

Ama sadece biri…

Menderes’te yarışa “bağımsız” girdi…

O ilçede CHP yarışı kıl payı kaybetti…

***

O günlerde yaşananlar…

“Aziz Kocaoğlu Mahşerin Sekiz Atlısı’ndan intikam aldı…”

Şeklinde yorumlanmıştı…

Günahı, bu yorumları yapanın başına…

***

Şimdi İzmir CHP’de…

Çok ilginç bir “etme-bulma” sahnesi yaşanıyor…

Bağımsız girdiği seçimde CHP’ye Menderes’i kaybettirdi iddiasıyla suçlanan…

Üç dönem belediye başkanlığı yapan Ergun Özgün…

Şimdi…

Diğer arkadaşları gibi…

Yine CHP’nin kapısında…

Koltuğunun altında da Menderes için adaylık dosyası…

Ama ne oldu?

Şaşırsınız!

Ergun Özgün ile ilk kez karşılaşan CHP İzmir İl Başkanı Deniz Yücel…

Hem yeniden CHP’ye üyelik için…

Hem de Menderes aday adaylığı için gelen kıdemli başkana…

Şu karşılığı verdi:

“2014 yılındaki olaylar örgütün ve İzmir kamuoyunun hafızasında... Başvurunuzu kabul edemem… Siz sadece örgüte destek verebilirsiniz... Kapımız herkese açıktır… Ancakaday adaylığı başvurunuzu kabul edemem... Üyelik başvurunuzu alabilirim... Bu konudaki takdir genel merkezindir…”

Çok delikanlıca bir cevap ama…

İnsanı gıdıklayan bir tarafı var…

“Üyeliğe okey, adaylığa hayır!” oturmadı…

Hem kapı açık hem kapı kapalı!

Eğer…

Ergun Özgün’ün 2014’teki “hareketi” bir “ihanet” olarak değerlendiriliyorsa…

Ki, bana öyle gibi geliyor…

O zaman “Kapı duvar” demek daha doğru!

En azından, dosta düşmana…

“CHP’nin bir duruşu var!” dedirtir…

***

Biz yine dönelim “Mahşerin Sekiz Atlısı”na…

Ne oldu o büyük nefrete?

Atlılardan Metin Solak, Çiğli’ye…

Cevat Durak, Büyükşehir’e…

Prof. Dr. Kamil Okyay Sındır milletvekili ama, gönlü Büyükşehir adaylığında…

Ercan Tatı, yeniden Buca’ya…

Sıtkı Kürüm, yine Karabağlar’a…

Dr. Hakan Tartan, bir kez daha Konak’a…

Atlılar’dan tam zamanında sıyrılan Tahir Şahin, yine Menemen’e…

Aday adayı oldular…

Peki, n’olacak şimdi?

“Mahşerin Sekiz Atılısı yine dörtnala geliyor!” dersek…

Yanlış olur mu?

***

Bitiriyoruz…

“İntikam soğuk yenen bir yemektir…” der, İspanyollar…

Neden böyle demişler?

İntikam ateşi ile yanıp tutuşurken, sıcağı sıcağına bir eyleme girişmenin kişiye daha çok zarar vereceğini anlatmak istemişler… Hatta bir adım daha ileri gidip, bunu yapmak yerine zamana bırakıp daha mantıklı ve “küpüne zarar vermeyen” bir intikam şekli bulmayı tavsiye etmek için bu atasözünü yaratmışlar…

Ne kadar haklı bir söz bilemem…

Şahsen hiç “intikam” peşinde koşmadım…

Nokta…

Sonsöz: “Kazanmak için etrafındakileri harcayan kişinin elde edebileceği tek şey galibiyet değil yalnızlıktır… / Hz. Mevlana…”