Yıl 1997…

TBMM’de bütçe görüşmeleri yapılıyor.

Adalet Bakanlığı bütçesi üzerinde o zamanki partim adına söz aldım.

Ve sözümü:

“Adalet her zaman ve herkese gereklidir!” diye bitirdim.

Öncesinde de ve o günden sonra da bu görüşümde hiç bir değişiklik olmamıştır. Her zeminde ve zamanda “Hukuk ve Hukuk Devleti” konusu hep gündemimde olmuştur.

Bunları niçin yazıyorum?

Çünkü:

Dün akşam televizyonda AKP sözcüsü Ömer Çelik’i dinliyorum.

Her iki cümlesinden birinde “hukuk” diyor, “adalet” diyor.

Ne ile ilgili?

İstanbul ve Ankara seçimlerine yaptıkları itiraz ile ilgili.

Öncelikle bu yazı yayınlandığında muhtemelen sonuç açıklanacaktır. Ancak bir hukukçu olarak itirazların hukuki dayanaktan yoksun olduğunu ifade etmek isterim.

Fakat benim ifade etmeye çalıştığım husus bu değil.

Bizler “Hukuk ve Adalet” dedikçe, şimdilerde dillerinden bu kelimeleri düşürmeyenlerin, yakın geçmişte takındıkları tavrı hiç kimse unutmamıştır ve unutmayacaktır.

Geçmiş zamanda görülmekte olan o meşhur davalar ki; Ergenekon, Balyoz, Casusluk ve diğerleri ile ilgili olarak “Ben bu davaların savcısıyım!” gibi bir sözü kimin söylediği herkesçe bilinmektedir.

Şimdi:

İktidarı ellerinde tuttukları halde “Hukuk ve Adalet” diyenlerin, arkaya dönüp şöyle bir muhasebe yapmaları gerekir.

Elbette “Hukuk”…

Elbette “Adalet”…

Ancak bunu isterken “Yürütme Erkini” ellerinde tuttuklarını unutmamaları gerekir. Çünkü muhalefetin genel olarak “hukuksuzluk” yapmaları mümkün değildir. Çünkü ellerinde öyle bir imkan yoktur. Şüphesiz imkan olsa yaparlar anlamı da çıkarmamak gerekir. O halde, şimdiler de “Hukuk ve Adalet” diyenlerin, “yeni hukuksuzluklara ve adaletsizliklere” yol açmamaları ve “Hak arıyorum” veya “Oylar yerini bulsun” derken, başkalarının “haklarını gasp etmemeleri” ve “yerini bulmuş oylara” hedef saptırtmamaları gereklidir ve şarttır.

Çünkü “Hukuk ve Adalet” herkese ve her zaman gereklidir ve o kadar ki, sadece bugünlerde değil gelecek günler için de gereklidir…