Savaş çığırtkanlığı yapmaktan yorulmayanlar var. Bir de her daim ve her pozisyonda kavga etmekten bıkıp usanmayanlar. Bunlara siyaset kültürü gelişmemiş diğer ülkeler gibi, Türkiye’nin parlementerlerinin bir kısmının, engellenemez dayak atma hevesini de ekleyebilirsiniz.
Bilindiği gibi rahmetli Çetin Altan, 19 Şubat 1968’nin gece yarısında, AP milleetvekillerinin saldırısına uğramış, son andaa linç olmaktan kurtarılarak, yaşadığı arbade sonucu bir gözünü kaybetmişti...
2011’in Kasım ayında, rahmetli Kamer Genç ise meclis kürsüsünden, konuşma yaptığı sırada bir başka partinin milletvekili tarafından itilmiş ve yanlış hatırlamıyorsam bunun sonucunda kolu kırılmıştı...
Keza 2 Mayıs 2016’da, anayasa değişiklikleri görüşülürken, mecliste çıkan kavga sonucu, milletvekillerinin alt alta üst üste tepeleme görüntüsü, başta BBC dahil olmak üzere bütün dünya haber ajansları ve TV kanallarına haber olarak geçmişti... 
Eskiden yani benim gibi ellili yaşlara varan kuşağın zamanında, mecliste olan kavgaları sadace bir iki resim olarak gazetelerde görebilirdik. Şimdi teknoloji sağolsun, kim kimin ağzını burnunu nasıl dağıtıyor ya da milletvekilleri birbirlerini yumruklarken nasıl bir dövüş tekniği falan kullanıyor, hepsini canlı olarak izleyebiliyoruz hamdolsun! Tabii, ele güne rezil olmak da cabası...
Ülkenin hala aklı başında kesimi, savaşlar bitsin, artık barış gelsin diye çırpına dursun... Parlomentomuzun savaşları durdurup, barış politikaları uygulasınlar diye seçtiğimiz güzide üyleri, bırakın asli görevlerini yerine getirmeyi, çoluk çocuğa dahi örnek bir model olamıyorlar.
Yazık ki ne yazık! Ancak elden ne gelir! Tahammülsüzlük ve saldırganlık eğilimi maaalesef toplum olarak genlerimizde var galiba... Hani ne kadar çok ezersen ya da ne kadar çok saldırgan davranırsan, o denli haklılığını ispat edersin, o derece gücünü pekiştirirsin şeklinde bir algı hücresi işlemş sanki beyinlerimize!
Şimdi gel de meclisi böyle görüntüler veren bir ülkenin milletvekillerinden, yarınlarımızı şekillendirecek bir anayasanın mimarları olmasını bekle... Gel de bu milletvekillerinin insancıllığına ve dolayısıyla insan ve doğa haklarına saygılı kanunlar yapacağına inan... Gel de bu milletvekillerinin demokrasi ve daha aydınlık bir Türkiye için mücadele edeceklerine güven... Gel de bu milletvekillerinin en temel yaşam hakları ve özgürlüklerin birer neferi olduğuna ikna et kendini...
Ama kabul etmek gerekir; şimdi gel de bu milletvekillerinin Türkiye’nin tipik insan profilini temsil etmediğini iddia et! Edebilir miyiz? Bence edemeyiz ve bu anlamda şahane temsil ediyorlar. Ortalamamız bu!

Not: Hala güzel kalan insanlarımızı ve çocuklarımızı tenzih ederim.