“Sol” aslında sıkıntılı bir kavramdır; tam olarak komünizmi veya sosyalizmi içermez; fakat sosyalizmden nemalanan amorf, muğlâk bir bakış açısını anlamak mümkündür.

Ne ki “sol” kavram olarak hayli kapsayıcı hale geldiğinden ve kullanımı çok yaygınlaştığından, sorunlu da olsa, derdimi anlatmak için ben de kullanıyorum.

Dünya’yı kurtaracak olan sosyalizmdir, diyenler ve buna içtenlikle inananlar, geçen yüzyılda, büyük hayal kırıklıkları yaşadılar ve elan yaşamaya devam ediyorlar.

Önce, işçi sınıfının kendisi için sınıf olamadığı fark edildi, bu sınıfın devrim yapmayacağı anlaşıldı.

Ardından, Fransa’da, İtalya’da Örokomünizm ezberleri bozdu. Herkes, demokrasiyle gelecek sosyalizmi beklemeye koyuldu. Geldiler ve geldikleri gibi gittiler. Sosyalist sistemi kuramadılar. Ve sonunda, sosyalist blok top yekûn göçtü.

Marksist-Leninist Sovyet modeli, işçi sınıfı diktatörlüğünü inşa ettikten sonra, halkın devleti aşamasına geçecekti ki ömrü yetmedi.

Şimdi, Ruslar, beşyüz yıldır süren burjuva devriminin önemli aktörlerinden…

Marksist-Maoist Çin modeli, bir köylü devrimiydi… Sonra, kültür devrimi başladı…

Şimdi, Çin, kapitalist sistemin beşyüz yıllık hikâyesinin başrolüne soyunmuş bulunuyor…

Türkiye’de ise, demokrasiyle islamcılar bile iktidara geldiler, bir tek sosyalistler gelemedi… Toplum profili buna uygun değil.

Bir de CHP solculuğu var ki çok özel bir durum arz ediyor. CHP solculuğu daha ziyade sosyal demokrasiyle izah ediliyor olmakla birlikte, Türkiye koşulları sosyal demokrat programları uygulamaya el vermediğinden, inandırıcılık problemi yaşıyor.

Dünya’ya soldan bakmak, antikapitalist bir programı ve siyaseti gerektiriyor. Gelin görün ki mülkiyetin ve değerin maddi temsili olarak paranın gerektirdiği düzenin dışına çıkamıyor sosyalist partiler. Sosyalist sistem kuran ülkelerde ise sistem zaten yerle bir oldu.

Günümüzde, sosyalistlerin talepleri ancak kapitalist sistemin izin verdiği ölçüde yerine getiriliyor. 1789’dan beri halkların mücadele ederek elde ettiği hakları, geçen yüzyılın ikinci yarısından itibaren burjuvazi geri aldı. Halklara boyun eğdirdikleri bir gerçek…

Günümüz dünyasının gösteri ve tüketim toplumunun getirdiği kültür ve kimlikle hemhal insan, gidişattan umutlu değil. Bununla birlikte, memnun olmadığı gidişatı değiştirmek için bir şey yaptığı da yok. Kaderlerine sahip çıkmak için ayağa kalkanlar da fena halde azınlıkta kaldıklarından, sonuç alamıyorlar. Antikapitalist hareketler çıkışsızlıkla malul; biliyorlar fakat yapamıyorlar.

Başka bir Dünya elbet de mümkün. Ancak yeni bir dille her şeyi yeniden söylemek gerek. Gelişen yeni dinamikleri ve değişkenlerini doğru bakış açısıyla değerlendirmedikçe doğru çözümlemeler yapılamayacağından; insanlığın sosyalist birikimin hayata kattığı değerlerle buluşması mümkün olmayacak. Marksist düşünce yöntemini doğru kullanmakta yaşanan sıkıntılar var.

Devrimciliği, sosyalizmi, antikapitalizmi salt slogan düzeyine indirgeyen ve aslında bilmediği şeylerden bahseden sözüm ona solcuların bilerek veya bilmeyerek kapitalistlerin değirmenine su taşıdığı bir gerçektir. Dünya’ya soldan baktığını zanneden o vatan kurtarıcılarının dramıdır bu…