Bir dilekle başlayalım: Yeni yıl hepimize kutlu olsun, mutluluklar getirsin ve 2016 gibi bir seneyi de Allah bir daha hiçbirimize göstermesin.

Bir haftadır çeşitli kanallardan gelen yeni kutlamalarının neredeyse tamamında “2016 gibi bir sene olmaması” dileği vardı 2017’nin… Ben de tüm dostlarıma Edip Cansever’in “Mendilimde Kan Sesleri” şiirinin unutulmaz mısralarını gönderdim, “Umudu dürt/umutsuzluğu yatıştır” diyerek…

Yeniden umutlanmaya o kadar çok ihtiyacımız var ki… Her yılbaşı yeni doğan çocuklara isimler verilir ya, bu yıl kızlara da, erkeklere de tek isim önerim var: Ümit…

***

Neden böyle oluyor? 2017’ye girerken dünyada da ülkede de yeniden “Bu da geçer yahu” mu diyeceğiz. ‘‘Bu da geçer’’ sözü asırlar öncesinden gelen ve tasavvufta da kullanılan bir deyim ve aslı ‘‘Bu da geçer Yáhû’’ şeklindedir. ‘‘İyilik de, kötülük de zamanla geçip gider ama o iş ve işi yapan kişi veya kişiler işin niteliğine göre hoş yahut fena şekilde hatırlanırlar’’ anlamına geliyor…

III. Selim’in yüzüğüne kadar uzanan bir hikayesi var deyimin… III. Selim ince ruhlu bestekar bir hükümdardır bilindiği gibi ve kendisi için çok değişik bir yüzük yapılmasını ister. Öyle bir yüzük ki, mutsuz olduğunda umudunu tazelesin, mutlu olduğunda ise kendisini mutluluğun tembelliğine kaptırmaması gerektiğini hatırlatsın… Hiç kimse sultanı tatmin edecek böyle bir yüzüğü yapamaz. Saraya bir bilge dervişin padişahın istediği yüzüğü bilebileceği bilgisi ulaşır… Derviş, ziyaretine gelen sultanın kuyumcusuna hitaben bir mektup yazıp verir. Kısa bir süre sonra yüzük sultana sunulur. Sultan önce bir şey anlamaz; çünkü son derece sade bir yüzüktür bu. Sonra üzerindeki yazıya gözü takılır, biraz düşünür ve yüzüne büyük bir mutluluk ışığı yayılır: “Bu da geçer yahu” yazmaktadır.

Cümlenin son kelimesi olan ‘‘Yáhû’’sözü ‘‘Yá Allah’’ demektir ve dolayısıyla ‘‘Bu da geçer’’ ifadesiyle Allah'a hitap edilmektedir. Kavram aslında tarih boyunca bütün Ortadoğu'da kullanılmış ve başka dillerde de söylenegelmiştir. Meselá İzmir Rumları arasında ‘‘K'afto taperasi’’ olmuş, İranlılar ‘‘İn nîz bogzered’’ demişler.

Asırlar boyunca hemen her hattat cümlenin Türkçesini yahut Farsçasını defalarca yazmışlar ve bu kalıp hat sanatımızın en meşhur kalıplarından sayılmış…

***

Gazete yöneticiliği yapmak hele kriz dönemlerinde çok zor bir işti. Benim son yöneticiliği yaptığım yıllarda özellikle de kurumun ekonomik sıkıntılarla boğuştuğu dönemde bulup tam karşıma astığım “Bu da geçer yahu” hattını sunuyorum bu yeni yılın ilk yazısında… Bu hattı Hasan Çelebi çekmiş usulüne göre…

İngilizlerin İstanbul’da işgali sırasında hemen her Müslüman esnafın dükkanında yer alıyormuş bu hat. Yüzlerce belki de binlerce aynı hat.  İşgalci emperyalistler şaşırıyormuş doğal olarak… Matbaa da çoğaltılmış gibi çekiyormuş hattatlar bu celi sülüsü…

Yineleyelim 2017’de bu hatta, bu düşünceye ihtiyacımız olmasın… Dilerim öyle olur…