Bu gün yeni yılın ilk günü.

İlk yazısı…

Geçmişe dönük kısa bir “muhasebe” yazabilirim.

Neler oldu, neler bitti?

Bir makaleye sığabilir mi?

Elbette hayır..

Bir 2020 ki, evlere şenlik..

Ciltlere zor sığar..

Ama öyle yapmayacağım..

Çünkü..

Tanrı iki göz vermiş…

Ama ön tarafa..

İsteseydi arkaya da bir veya iki göz verebilirdi...

Öyle yapmadı..

Var bir hikmeti diyelim..

O halde…

Neler olmalı onu özetleyelim…

***

Önce şu salgından (pandemi diye tutturmuşlar, fiziki mesafe yerine sosyal mesafe uydurması gibi) bir kurtulalım…

Bütün insanlık kurtulsun..

Neyle olacaksa..

Ama adil ve herkese eşit…

Salgının yarattığı ve iyi yönetilemeyen süreç sebebiyle meydana gelen ekonomik dar boğaz..

Şiddetini artıran fukaralık..

Son bulsun diyeceğim ama bu mümkün gözükmüyor da hiç olmazsa dayanılır bir düzeye gelsin…

Sonra..

Bitsin şu cinayetler..

Kadına, çocuğa karşı..

Hiç şüphesiz herkese karşı..

Ama artan şiddette kadına ve çocuğa karşı..

Eğitim olsun..

Okuyalım ,yazalım..

Elimiz sadece ve sadece “kalem ve kitap” tutsun..

Tarih, “kitap ve kalem”den hiç zarar görmemiştir..

“Kalem ve kitap” tutan elden de zarar görmemiştir..

Ne diyor Pir Sultan Abdal yıllar yıllar önce?

“Kul olayım kalem tutan ellere,

Katip arzuhalim yaz yare böyle.

Şekerler ezeyim şirin dillere ,

Katip arzuhalim yaz yare böyle”

Nede güzel okumuş rahmetli Barış Manço…

Sonra..

Özgürlük..

Uğruna canların verildiği, mahpus damlarında ömürlerin çürütüldüğü, cilt cilt kitapların yazıldığı Özgürlük…

Ve sonra..

Kardeşçe bir arada yaşamak..

Çok mu zor?

Ne münasebet..

Depremde gösteriyoruz..

Savaşta gösteriyoruz..

Sonra ne oluyor bize?

Niçin barışta gösteremeyelim ki..

Biliyorum, bütün bunlar için bazı gereklere ihtiyaç var.

Var ama..

En çok neye biliyor musunuz?

“Tatlı dile”…

Çünkü, dönelim yine Pir Sultan Abdal’a..

Ne diyor?

“Şekerler ezeyim tatlı dillere”…

Yöneteni,yönetileni..

“Tatlı dil”…

Çok şey mi bekliyorum 2021’den?

Zannetmiyorum..

İstemek benden..

İsteyenin bir yüzü…

İyi yıllar hepinize…