Şu sıralar dünyanın en önemli gündem maddelerinden biri kuşkusuz Türkiye’nin Rus savaş uçağını düşürmesi… İki ülke arasında patlak veren siyasi kriz tüm yönleriyle tartışılıyor. Hatta bu krizin bir 3. Dünya Savaşı’na dönüşebileceğini ortaya atanlar bile oldu.
Malum ülkeler malum kitleler malum tepkiler verdiler.
‘Türkiye haklıdır’ diyen de oldu yanlış yapmıştır diyen de.
Lakin beni ziyadesiyle şaşırtan Türk halkının bir bölümünde oluşan Putin seviciliği oldu.
*
Sosyal medyada dalga dalga yayılan Putin sevdası anlaşılabilir sınırların çok ötesindeydi.
Neymiş efendim bizimki (Cumhurbaşkanı Erdoğan) ata binemezken adam ayıya biniyormuş.
Neymiş efendim bizimki yüzemezken adam (Putin) bilmem kaç metreye dalan bir dalgıçmış. Rafting, kayak, buz hokeyi, judo, karate gibi sporlarda derece sahibiymiş, bizzat savaş uçağı kullanarak Çeçenistan’ı bombalamış falan… Bir KGB ajanı olarak yetiştirilen Vilademir Putin’in tüm bu meziyetlere sahip olması son derece normal. Hatta böylesi bir krizin sonrasında Rusların liderlerinin bu meziyetlerini öne çıkarmaları, düşmana nispet yapmaları da son derece normal.
*
Normal olmayan bizimkilerin hal ve hareketleri…
Erdoğan düşmanlığının, anti Erdoğancılığın geldiği nokta gerçekten korkutucu…
Son olay Ruslarla yaşadığımız ilk kriz sayılmaz. Hatta tarihte Ruslar kadar savaş yaptığımız bir millet daha yoktur. Ama tarihin hiçbir evresinde bir Rus’un Türk tebaasında bu denli bir hayranlıkla karşılandığı da olmamıştır. Katerina hariç! Savaş meydanlarında Rus çarlarıyla defalarca karşı karşıya gelen hiçbir Osmanlı Padişahı ya da paşası, kendi topraklarında Çar sevdalılarının nispetiyle karşılaşmamıştır.
*
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı beğenmeme hakkımız tabi ki var. Hatta iç siyasette yaptığı yanlışları bir kenara not edip Erdoğan’a ve savunduğu siyasal düşünceye sonsuza dek kapılarımızı kapatmış da olabiliriz. Ama tüm bunlar Erdoğan ve bir Rus ajanı olan Putin’in karşı karşıya olduğu bir krizi yorumlarken bizi daha büyük bir yanlışa sürüklememelidir.
Hele hele Putin sevdası bizlere yakışmamaktadır.
Nihayetinde benim için Putin bir Rus ajanıdır.
Gerek ajanlık faaliyetlerinde gerekse siyasal faaliyetlerinde Rusya’nın çıkarları için her şeyi yapmaya programlanmıştır. Bunun için dün olduğu gibi bugün de Türk, Müslüman kanı dökmekten bir dakika olsun imtina etmez. Kaldı ki Türkiye’nin neye mal olursa olsun, onlarca uyarının ardından, ‘şamar devleti’ olmadığını ortaya koymak için, onlarca kez tekrarlanan sınır ihlalinin ardından o uçağı düşürmesi zorunluydu bana göre de.
-Efendim Rus turistler gelmeyecek, turizm çökecekmiş.
-Efendim Ruslar domatesi, patlıcanı, portakalı başka ülkelerden alacaklar ve tarım çökecekmiş.
-Nükleer enerjiden, petrol boru hattına kadar birçok stratejik yatırım yarım kalacakmış.
Geçiniz efendim…
Bunlar iyi bir Rus blöfünden başka bir şey değildir.
Sizce Ruslar bizim karakaşımız, kara gözümüzün hatırına mı Antalya’ya, Bodrum’a geliyorlar tatil için. Bizi çok sevdiklerinden mi domatı-biberi bizden yapıyorlar?
Bu sorulara ‘evet’ diyecek kadar saf değilseniz Türkiye’nin de Rusya için ne denli mühim, vazgeçilmesi zor bir ülke olduğunu anlarsınız.
Neden peki? Çünkü daha ucuz… Evet, bizden almadığı domatesi İtalya’dan, İspanya’dan alabilir belki Rusya. Narenciyeyi… Ama daha fazla öder. Hem de çok daha fazla…
Ya da Rus turistler Antalya yerine Barcenola’ya Roma’ya da gidebilir. Ama Antalya’daki kadar ucuz bir tatili rüyalarında bile göremezler.
Tarihte Ruslarla çok daha ağır krizler yaşadık.
Osmanlı’nın son 300 yılında onlarca kez savaştık.
Son süreçte defalarca savaş kaybettik. İstanbul kapılarına kadar dayandıkları oldu birkaç kez.
Donanmalarımızın yakılmasından azınlıkların özellikle de Slav kökenli azınlıkların isyana teşvikine kadar yaşadığımız acıların çoğunda Rusların payı vardır.
Ama devletlerarası ilişkilerde çıkar her şeyin önünde gelir. Devletin yüksek çıkarları…
Ve uluslararası ilişkilerde ilelebet dostluk ve düşmanlık yoktur. Hatta Ruslarla her cephede savaşan Osmanlı devleti, yeri gelmiş bir iç isyanı bastırmak için Rus Ordusu’ndan yardım aldığı bile olmuştur. II. Mahmut’un meşhur ‘Denize düşen yılana sarılır’ sözünü bu yardımı tanımlamak için yaptığı söylenir mesela.
Tüm bu kötü hatıralar Kurtuluş Savaşı’nda yaptığımız stratejik işbirliğine engel olamamıştır. O tarihte Misak-ı Milli sınırlarında yer alan Batum’un karşılığı da olsa Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde kurulan Ankara Hükümeti’ni ilk tanıyan, anlaşma imzalayan ve de her türlü yardımı yapan Bolşevik Ruslar’dı. Tabi ki çıkarları gereğiydi bu yardımlar.
Bizim kara kaşımıza/gözümüze aşık değillerdi.
İstanbul’da yani boğazlarda İngiliz hâkimiyeti görmek istemiyorlardı da ondandı.
Sonuç itibariyle, milletin ekseriyetini devletin ve de devleti yönetenlerin arkasına toplayan bu türden siyasal krizler milliyetçilik duygularına tavan yaptırır. Tarihte kalan acı hatıraları akla getirir. İntikam duygularını tetikler. Bunlar son derece anlaşılabilir tepkilerdir.
Ama hedef ya da ‘düşman’ ülkenin liderine karşı hayranlığın artması anlaşılması çok kolay bir durum değildir. Elbette bu durumdan Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da vazife çıkarması gerekir. Gelinen ya da geldiği noktayı görmesi açısından…
Ama yine de bu tablodan yani bazı meslektaşlarımızın da Erdoğan karşıtlığı üzerinden çanak tuttuğu bu türden bir duygusal saçmalığın bizi götüreceği noktadan endişeliyim.
Ne mi olur?
Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Rusya Başkanı Putin’in karşı karşıya geldiği bir siyasi krizin Türkiye ayağında Erdoğan büyür. Hem de hiç tahmin etmeyeceğiniz bir oranda büyür. Hatta Putin’e karşı duruşuyla orta vadede Golyat’a karşı savaşan Davut misyonunu bile üstlenebilir.
Son yıllarda çokça deneyip bir türlü giymeyi başaramadığı ‘mağdur gömleğini’ Putin eliyle bir kez daha hem de ‘başkanlık sistemi’ tartışmalarının tam da arifesinde giyebilir.
İçimizdeki İrlandalıların önlemez Putin aşkı, iç siyasette ‘evdeki yüzde 50’ye sıkışan’ Erdoğan’a ‘öteki yüzde 50’nin birinci çeyreği’nin kapılarını açmaya yeter.
Bakınız MHP Genel Başkanı Bahçeli Erdoğan’a açık desteğini ilan etti bile. Tarihi bir düşmana haddini bildiren lider misyonu milliyetçi tabanda Erdoğan’ı kahraman yapmaya yeter de artar bile.
Kaldı ki mesele Putin ile Erdoğan olduğunda şahsen benim de durduğum taraf Türkiye Cumhuriyeti’nin tarafı olacaktır. Yani iç siyasette çokça eleştirdiğimiz Erdoğan’ın tarafı…
İçeride ne yaşarsak yaşayalım. Ama bir dış tehdit karşısında birleşmek zorundayız. Birleşemiyorsak, dış tehdide methiyeler düzer noktaya gelmişsek, gerçekten acınacak durumdayız demektir. Erdoğan’la başa çıkmanın yolu iç siyasetten geçer dostlar… Bir dış tehditten değil… Kimse kusura bakmasın.
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
11
6
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri