Sembollerin ve anlamların yapıbozuma uğradığı bir çağdayız. Değerler sistemi çöküyor. Fakat bu çöküşü neredeyse yok sayarak sürdürülebilirlik gibi hayli muğlak bir kavrama yaslanan sistem, duvara çarpıncaya kadar sürecek gibi…

Nedenine gelince, böylesine netameli tercihin güç aldığı toplumsal alanda iç dinamikler çok zayıf.  Dolayısıyla, hiçbir şey olmamış gibi “yola devam” arzusu çok güçlü bir destek buluyor. Ve siyasetçiler bu zafiyeti kullanıyor.

Tabii ki bu zafiyete ülke burjuvazinin durumunu da eklemek lazım. Sınıf olarak bir türlü aşamadığı yetersizliğini, “sürdürülebilirlik” kavramı ile örtmeye çalışıyor.

Sistemin yola devam etmesini mümkün kılan davranış kalıpları, yaşam normları, tüketim alışkanlıkları, kısaca, bütünüyle değerler sistemi altüst olduysa, “yola devam” arzusu, neyin ifadesidir?

Kanımca, hal böyle iken “yola devam” arzusu, doyumsuzluğun, şuursuzluğun, budalalığın ve kötülüğün karinesidir.

Nehirler, dereler, göller gözlerimizin önünde yok oluyor. Sanayi atıklarına, kirlenmeye ve kuraklığa teslim olan suları, sonuçlara birkaç müdahale dışında, sadece seyrediyoruz.

Batılı gelişmiş ekonomilerin kendi ülkelerinden gelişmekte olan ülke ekonomilerine transfer ettiğiendüstriyel bataklığın içinde debeleniyoruz.

Ne ki osorunlu teknolojileri ülkeye kabul eden yönetim ve kullanan sermayedar kadar, gönderen batılı kapitalist de suçludur.

Tabiat yeryüzünü eşit biçimde cezalandırıyor. Yeryüzüne bırakılan lanetten kimse muaf değil.

Yönetenlerin anlamadığı;İnsanlık adım adım kaçınılmaz sona yaklaşırken, daha kaç kere durumu yalanla geçiştirmek mümkün olabilir!

Sokaktaki insanın anlamadığıise; Bukriz, yaşanıp son bulacak ve her şeyin normale döneceği bir kriz değil. Sistem dengeden çıktı ve geri dönüş yok!

Paradigma çökmesi, bütün değerlerin yerle bir olduğu koşullarda ortaya çıkandır; Üstümüzdeki lanetin ta kendisi…