Pandemi Belası yüzünden hayatın zehir olduğu…

İşsizliğin tavan yaptığı…

Esnafın kepenk indirmek zorunda kaldığı…

Neredeyse her gün bir kadının erkek elinde can verdiği…

Hayat pahalılığının çekilmez hale geldiği…

Kabustan farksız bir süreçte…

Yüz güldürmese bile…

En azından yüreğimizi yağ bağlatan…

“Olursa bu kadar olur; helal vallahi…” dedirten…

Haberlere “ihtiyacımız” var…

İşte, hayatla mücadele hengamesinde…

Gözlerden kaçmış olabilecek…

Bir haberin İzmir’deki “anıt” kahramanı…

***

Türkiye’nin Batı’ya açılan penceresi İzmir’de…

Hayata “merhaba” dedi…

Asırlık eğitim çınarı Kız Lisesi’nden mezun oldu…

Çok çalışkan, yetenekli bir genç kızdı…

Hayalleri vardı; hepsi nazar boncuklu…

Onları birer birer gerçekleştirirken azim küpüydü sanki…

ODTÜ Kimya Mühendisliği’ni kazandı…

Ah şu kader, yok mu?

Ailesi, tatlı bir gönül baskısı yapıverdi…

Zaten puanı da elverişliydi…

Doktor olmaya karar verdi…

43 yıl önce…

Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun oldu…

Almanya’da anestezi alanında ihtisas yaptı…

Memleketi gözünde tütüyordu…

Beş yıl sonra kendini…

Ankara Yüksek İhtisas Hastanesi’nde görev yaparken buldu…

***

Sağlık Bakanlığı…

Ege’nin tüm özelliklerini üstünde taşıyan…

O güler yüzlü gencecik bayan doktoru…

32 yıl önce…

Doğup, büyüdüğü kente, İzmir’e…

Nice canlara şifa dağıtsın diye gönderdi…

İnanır mısınız?

O da…

İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ni…

Evi gibi kabul etti…

Görev hayatı boyunca...

O dev hastanede yeni yeni servislerin açılmasını sağladı…

Hepsinden önemlisi…

Yüzlerce genç doktorun yetişmesi için çabaladı…

***

Herkesin moral kaynağı…

Büyük/küçük tüm meslektaşlarının “Doktor Ablası” oldu…

Güler yüzünü…

Hekimlik bilgisini kimselerden esirgemedi…

Hiç, “Offf…” demedi…

***

Bir yıl önce Pandemi Belası patladı…

O sırada tam 66 yaşındaydı…

Ve yaş haddinden emekliliğe hazırlanıyordu…

Hastane yönetimi…

İşinin ehli “Doktor Abla”yı…

Tam torunlarıyla tatlı tatlı günlerini geçireceği bir dönemde…

Dev hastanenin yoğun bakım servis sorumlusu olarak görevlendirdi…

Sağlık Bakanlığı da…

İzmirli “Doktor Abla”nın kalbine seslendi:

“Emekliliğinizi ertelemek istiyoruz, ne dersiniz?”

Seve seve kabul etti…

O’nun bu onurlu davranışı tüm hastane çalışanlarına…

Hem örnek hem de moral oldu…

Genç meslektaşlarıyla birlikte…

Neredeyse bir yıldır tüm mesaisini…

Korona hastalarını…

Tedavi etmek için harcıyor…

***

Genç doktorların…

66 yaşındaki “Melek Ablası”…

Aslında…

Üstün görev duygusu ile Anestezi ve Reanimasyon Kliniği'nin…

Eğitim Görevlisi ve İdari Sorumlusu…

Uzman Doktor Nagihan Altıncı Karahan’dan başkası değil…

Diyor ki:

“Bu süreçte ülke, memleket ve insanlar zor durumdayken (Ben gidiyorum!) demek yakışık almazdı…”

Ve yine diyor ki:

“Yoğun bakımda hayat kurtarınca kendimi muhteşem hissediyorum…”

***

Kararı kesin…

Kısmetse…

Salgın süreci sona erdikten sonra emekli olacak…

Gözü arkada değil…

Çünkü…

Yetiştirdiği genç meslektaşlarının hepsi mükemmel…

***

Bitiriyoruz…

Bu lanet pandemi gösterdi ki…

Biz muhteşem hekimlere sahip olmanın…

Onur veren güzelliğini yaşıyoruz…

Altın kalpli “Anıt Doktor Nagihan Altıncı Karahan”…

Onlardan…

Sadece biri…

Ne mutlu İzmir’e…

Nokta…

Özel Teşekkür: Anadolu Ajansı İzmir Ailesi’nden Tezcan Ekizler ve Lokman İlhan…

Sonsöz: “İyi insan mutluluk, kötü insan tecrübe, yanlış insan tecrübe, mükemmel insan iz bırakır… / Anonim…”