Türkiye Cumhuriyeti Devleti…

100’üncü yaşını kutlama “onur” ve “kıvancı”na hazırlanırken…

Karanlıkta dolaşmayı seven “maskeli balo” ucubelerinin…

Cumhuriyet’le yaşıt “heykel parçalama” alışkanlığından…

Büstlere zarar verme gibi “intikamcı” duyguları okşamalarından…

Sanat eserlerine “tükürmek” gibi…

Kısır protestoların dayanılmaz hafifliğini yaşamaktan…

Ne yazık ki, kendini kurtaramıyor…

Burası, Türkiye…

Şarkılardaki gibi…

“Alışmak sevmekten zor geliyor”…

***

Geçtiğimiz hafta İzmir gibi “kalbi altın” bir şehirde…

İki heykel…

Adeta “mesaj verir gibi” tahrip edildi…

Cansız oldukları için feryatlarını(!) duyamadık ama…

Heykellere verilen zararın…

Kalplerdeki yansıması “utanç” ötesidir…

İzmir’i yönetenlerin “yeis” içinde olması gerekir…

Buca’daki…

Gazeteci Bekir Coşkun ve şair Nazım Hikmet heykellerinin…

Balyozlanma eyleminin…

En kahreden sonucu…

Ertesi gün bu “barbarlığın” unutulmuş(!) olmasıdır…

Daha korkuncu…

Eskilerin pek güzel söylediği gibi…

Yapanın yanına kalmasıdır!

Bu vurdumduymazlık…

Kokuşmuş beyinlerin yeni yeni ürettiği…

“Vurun heykele…” komutunun hep canlı kalmasına neden olacaktır…

Bu böyle biline!

***

Türkiye’nin yüzünü Batı’ya çevirmiş…

En modern kenti İzmir’de neden “heykel düşmanlığı” nasıl palazlandı?

Döneceğiz, oraya…

Ama önce “Zaman Tüneli”ndeyliz…

***

Cumhuriyet’in ilk eseri, 3 ekim 1926’da…

İstanbul Sarayburnu’na dikilen üç metrelik Atatürk heykeliydi…

1926–1938 arasında…

Türkiye’nin çeşitli köşelerini 34 Atatürk heykeli süsledi…

Atatürk aramızdan ayrıldıktan sonra…

Ne hikmetse…

Ulu Önder’in heykelleri azaldı…

1946’dan (Demokrat Parti kuruldu) itibaren…

Atatürk heykellerine saldırılar başladı ve bi’daha hiç son bulmadı…

***

Yalnız Atatürk büst ve heykelleri parçalanmadı…

Neredeyse 50 yıl önce…

CHP-MSP iktidarında…

“Güzel İstanbul Heykeli”ni, müstehcen deyip kaldırdılar…

Bu ülke…

“Böyle sanatın içine tükürürüm” diyen belediye başkanı gördü…

Devamı var…

Öyle “heykel yaşatmaz” bir memleket haline geldik ki…

Konya’da şeker pancarı…

Nevşehir’de üzüm…

İnegöl’de köfte…

Rize’de bardağa çay boşaltan çaydanlık heykelleri bile…

“Kıralım, parçalayalım…” furyasından nasibini aldı!

***

Atatürk’ün büstüne ve heykellerine gelince…

Sadece son 10 yıl içinde…

Trabzon Of’taki Atatürk büstüne “gavur” yazdılar…

Gölbaşı’ndaki Ata’nın heykelini gaz döküp yaktılar…

Adapazarı’nda baltayla saldırdılar…

Fatih’te 3 metrelik Ata heykelini devirdiler…

Güvenpark’ta Atatürk’ün kolunu kopardılar…

Turgutlu’da heykele işeyen bile çıktı…

İstanbul’daki Cumhuriyet Anıtı’na moloz döktüler…

***

Bu güzel ülkenin “heykel düşmanları” sadece…

Atatürk büstü parçalamakla kalmadı…

Sabıkaları çok kabarık…

Hele son beş yıl içinde neler yapmadılar ki…

Berkin Elvan’ın İzmir Güzelbahçe’deki heykelini un-ufak ettiler…

Beylikdüzü’nde Rauf Denktaş heykeline saldırdılar…

Beş yıl olmadı; ressam Fikret Mualla’nın…

İstanbul Kadıköy’deki heykeli vandallıktan nasibini aldı…

Ordu’da kadın heykellerine spreyle zarar verdiler…

Eskişehir’de meçhul eller kent motifi güzelim heykelleri parçaladı…

Mersin’de Türkan Saylan heykelini tanınmaz hale getirdiler…

Taaa 10 yıl önce “Altın Portakal”ın simgesi Venüs heykelinin yaktılar…

Mülteci acısının simgesi Aylan Bebek heykelini tuz-buz ettiler…

Sekiz yıl önce Silivri’de Nazım Hikmet’in heykelini…

Açılış törenini bile beklemeden harab ettiler…

Bursa Nilüfer’de mini etekli kadın heykeli bi’anda duman oldu…

Aristoteles kimdir diye sor, bilmezler ama…

Ayvacık’taki Antik Yunan filozofuna ait heykeli kırdılar…

Kafayı yersiniz…

Tekirdağ’daki gevrek satıcısının heykelini kolsuz bıraktılar!

Beş yıl önce İzmir Metrosu’nda müzisyen heykelini kırdılar…

Aynı kişi…

Bir ay sonra aynı heykeli bi’daha parçaladı…

***

Daha yüzlerce örnek var ki; bu köşeye sığmaz…

***

Türkiye’de heykelleri istemeyen, sevmeyen…

Sergilendiğinde…

O heykeli parçalamazsa rahat edemeyen tipler var aramızda…

Olmaya devam edecekler…

Çünkü…

Cezası, “mala zarar verme”nin ötesine gitmiyor…

***

Atatürk’ü kalplerden silip atamıyorlar ama…

Daha “aptalca” olanı yapıyorlar…

Gazi Mustafa Kemal gibi…

Manevi olarak “gönüllerden asal silemedikleri” değerleri…

Göz önünden kaldırarak…

“Belki etkisi azalır, zamanla da unutulur!” diye düşünüyorlar…

Ne acı, değil mi?

***

Biraz uzattık ama konu önemli…

Dönelim İzmir’e…

Yılbaşı’ndan birkaç gün önceydi…

İzmir’in Buca Belediyesi, ilçeye çok yakışan yeni parka…

Kısa bir süre önce vefat eden…

Gazeteci – Yazar Bekir Coşkun’un adını verdi…

Parka bir Bekir Coşkun heykeli yakışırdı…

O’na da belediye meclisi “oy birliği” ile karar verildi…

Sonra?

Birileri o meclis üyelerinin kulaklarına…

“Uyanın arkadaşlar sabah oldu!” deyiverdi ama…

İş işten geçmişti…

Türkiye’de iktidar, İzmir’de muhalefet o grup…

Yeni bir önerge ile “kabul oyları”nı çekseler de…

Gazeteci Bekir Coşkun’un heykeli yerine yerleştirildi…

Oysa…

Türkiye’nin “Heykel Vandalları” unutulmuştu…

Nitekim…

O zifiri karanlığın aktörleri…

Olayı uzaktan izlemekle kalmadılar…

Tam zamanıdır dediler; Bekir Coşkun’un heykelini…

Bir gecede…

Balyoz darbeleriyle tanınmaz hale getirdiler…

Ertesi gün…

Bu kez yine Buca’daki Nazım Hikmet’in heykelini kırdılar!

Şimdi soralım, kendimize…

Eğer İzmir’de yaşanan bu çifte utanç…

Heykel üstünden bu kadim kente…

Dilimiz varmıyor ama bir çeşit “gözdağı” değilse…

Sizce bu çirkinliği…

Neden “inatla” sürdüren ve…

Bunu yaparken de “karanlıkta saklananlar” var?

Nokta…

Sonsöz: “Usta gazeteci Bekir Coşkun'un heykeline saldıranlar ve azmettirenler unutulmasın ki, halkın gerçekleri öğrenmesinden korkan; vefat etmiş gerçek gazetecilerin adına ve heykeline bile düşman olan zavallılardır… / Basın Konseyi…”