Türkiye Kupası’nda Cizrespor’la eşleşen Göztepe 2-0 mağlup oldu ve elendi. Kuşkusuz ki bir müsabakanın ardından üzerinde konuşulması gereken ilk şey skordur.
Normal şartlar altında da öyle olurdu.
Göztepe gibi şanlı geçmişinde Kupa Galipleri Kupası (UEFA) kupasında Atletico Madrid gibi bir takımı dize getirmiş bir ekibin amatör ligde mücadele eden Cizrespor’a yenilmesi/elenmesi ortalığı ayağa kaldırır belki değil büyük ihtimalle en azından teknik direktörün istifasıyla sonuçlanırdı.
Ama öyle olmadı.
Çünkü maç normal şartlar altında oynanmadı.
Bırakın normal şartları maç bombaların gölgesinde oynandı.
Haber Türk Gazetesi adına maçı takip eden Sedat Yılmaz’ın izlenimlerine kulak kesilelim şimdi.
—Havalimanında 3 zırhlı midibüse alınan Göztepe kafilesi, ağır silahlarla donatılmış 3 panzer ve bir kobra helikopterin eşliğinde stadın yolunu tuttu.
—Bölücü terör örgütü lehine sloganlar eşliğinde sahaya çıkan Göztepe, taş yağmuruna tutuldu. Tribünlere atılan gaz bombası yüzünden maça ara verildi. Göztepe maçı kazansaydı sahadan zor çıkardı. Fanatiklerin Molotof kokteyli hazırladıklarını olası bir (galibiyet halinde) futbolcuları yakacaklarını öğrenince futboldan soğudum.
İzmir medyasının yetiştirdiği önemli spor fotoğrafçılarından biri olan (Dr) Sedat Yılmaz’ın futboldan soğuması normal…
Görüntüleri görünce, yananları dinleyince biz pek çok şeyden soğuduk.
—Tamam… Çözüm süreci vs…
Ama söz konusu olan bir futbol maçı…
Gelinen noktada bir maçı bile ‘normal şartlar altında oynamayı’ beceremiyorsak…
Vay ki vay halimize… Malum… Maç sırasında sahaya girmesine ‘izin verilen’ Göztepeli bir avuç yöneticinin ‘Bölücübaşı Öcalan lehine atılan sloganlara rağmen’ İstiklal Marşı’mızı okuma gayretini izledik ve de takdir ettik.
Şaşırdık, üzüldük, kahrolduk!!
Hadi Andımız Yeni Türkiyiciler tarafından yasaklandı.
Ne Mutlu Türküm Diyene ifadesi ‘(çözüm sürecinde’ birilerine battı diyelim.
Ama İstiklal Marşı gibi Çanakkale’de, Afyon’da, Yemen’de yan yana, koyun koyuna yatan dedelerimizin (Türk, Kürt, Çerkez, Boşnak vs…) ‘söz konusu vatansa gerisi teferruattır’ diyerek canlarıyla/kanlarıyla yazdığı kurtuluş destanını anlatan dizelere bile tahammül edemez hale gelmişse birileri…
Basit bir futbol maçı bile yapamaz hale gelmişsek…
Kimse kusura bakmasın beyler, bayanlar…
Bu iş çoktan bitmiş demektir.
Çözüm süreci vs hikâyedir vesselam…
***
Adını vermek istemeyen bir Göztepe Yöneticisi’nden aynen aktarıyorum şimdi.
İlk isyanımız TFF’ye…
Bölgedeki ortamı bile bile bizi Cizre’ye gönderdikleri yetmedi, üzerine taraftar yasağı da getirdiler. Böyle bir ortamda bu maçın Cizre’de oynanması kadar büyük bir hata olamaz.
Nasıl ulaştınız?
Sporcular hariç 26 kişilik yöneticiyle birlikte ‘özel uçak’ tutmak zorunda kaldık. Sadece gidiş-gelişin bize maliyeti 200 bin lirayı geçti. Üzerine yaşadığımız travmayı da eklerseniz ‘fatura epey kabarık oldu’ diyebilirim.
Neden özel uçak tuttunuz?
Şırnak’a başka ulaşım yolu yok. Karayolu zaten mümkün değil… Ya Diyarbakır’a uçup oradan 4 saatlik bir karayolu yolculuğunu göze alacaksınız (Ki o 4 saatte başınıza nelerin geleceğinin garantisi yok) ya da mecburen bu duruma katlanacaksınız. Diyarbakır üzerinden gelseniz bile kentte bir gece konaklamanız icap edecek. Biz 90 dakikalık bir maçı bile zor tamamlamışken kentte gecelemeyi aklımızın ucundan bile geçiremedik.
Bize biraz Cizre’de yaşadıklarınızdan söz eder misiniz?
Ne anlatalım, nasıl anlatalım… İzlediğiniz, gördüğünüz şeyler işte…
Sanki düşman bir ülkenin topraklarındaymışız gibiydik. Kobralar, ağır silahlı korumalar…
Sanki maça değil savaşa gelmişiz gibi… Sloganlar, düşmanca bakışlar, tehditler…
Böyle bir ortamda maç, spor/skor düşüneceğiniz en son şey…
Can güvenliğiniz yok sonuçta.
İstiklal Marşı krizi nasıl yaşandı?
Her şeyi göze alıp Cizre’ye giden yönetici arkadaşlarımızdan sadece 10’u protokol tribününe alındı. Kalanlar sahayı gören ve stadyumun yanı başında yer alan bir spor salonuna götürüldü. Güreş müsabakaları için düzenlenmiş sahaya hakim bir odaya kapatıldı. Kapı üzerlerine kilitlendi. Ve emniyet arkadaşlarımıza ‘cama fazla yaklaşmayın, hedef olursunuz’ uyarısında bulundu.
Sadece yöneticiler mi vardı o kapalı odada…
Hayır, 16 yöneticimiz ve de her şeyi göze alarak Cizre’ye ulaşmayı başaran 16 taraftarımız.
Taraftarları da siz mi götürdünüz?
Hayır… 6’sı otostopla gitmiş. 10’u da Diyarbakır üzerinden karayolu yolculuğuna göze alarak.
Gelelim İstiklal Marşı meselesine?
Türkiye’deki her maç milli marşımızla başlar. Tam da milli marş okunurken önce hoparlörün kablosunu kestiler. Ve protokol tribünü dahil her yerden yükselen bölücü örgüt lehine sloganlar var. Biz ayağa kalkıp İstiklal Marşımızı okumaya başladık. Bu kez küfürler, hakaretler, tehditler bize yöneldi.
O ana kadar yaşadıklarınız üzerinden bu tabloyu beklemiyor muydunuz?
Bu kadarını değil… Belki bekliyorsunuz ama bu kadarı fazla geliyor o anda. Dahası devleti temsil eden kaymakamın ancak ve ancak İstiklal Marşı’nın son 10 saniyesinde ayağa kalması sizi daha fazla şaşırtıyor. Şoke ediyor. Ama her şeye rağmen İstiklal Marşımızı sonuna kadar okuduk. İlk etapta Başkanımız Mehmet Sepil fark etmedi. Ardından hemen ayağa kalkarak bize eşlik etti. Cumhuriyet savcısı da Eski Milletvekilimiz Mahmut Koçak da biz yöneticilere eşlik etti. Ama devleti temsil eden kaymakamın istiklal marşı okumak için ayağa kalmayı ağırdan alması inanın bizi maçın sonucundan fazla üzmüştür.
Cizre Maçına özel atkı yaptırmışsınız bir de? O atkılar neden sahaya atıldı?
Evet. Dostluğumuzun simgesi/hatırası olur diye bin adet atkı yaptırdık. Ne yazık ki atkılarımızın bir bölümünü sahaya attılar bir bölümünü de (üzülerek söylüyorum) yaktılar.
Neden?
Biz de sonradan anladık. Meğerse Cizrespor’un amblemi geçen yıl değiştirilmiş. Bizim internette bulduğumuz Cizrespor Logosu’nda Türk Bayrağı vardı. Bugün bayrak çıkarılmış yerine ejderha konulmuş. Türk bayraklı logoyu gören atkıyı yere atıp, çiğnedi. Bir bölümü de ne yazık ki gözlerimizin önünde bayrak logolu atkıyı yaktı. Bu manzara yaşadığımız acıyı daha da katladı.
(İnternetteki pek çok arama sonucunda Cizrespor’un Türk Bayraklı logosu var)
Yani yaktıkları, yere attıkları atkı değil bayraktı diyorsunuz?
Ne yazık ki!
Peki, taraftarlarınız ve yöneticileriniz ne kadar kilitli kaldı o odada?
3-4 saat kadar… Su bile verilmeden…
Tüm bu olanlardan kimi sorumlu tutuyorsunuz peki?
En büyük sorumlu TFF’dir. Ya kazara o maçı kazansaydık? Düşünmek bile istemiyorum alacakları… Sözde maçın kazanılması halinde sahayı Molotof yağmuruna tutacaklarmış…
Yani…?
Bırakın maçın sonucunu… Sağ salim İzmir’e dönmüş olmak tek tesellimiz.
****
Göztepe’ye, İzmir’e geçmiş olsun. Hatta Türkiye’ye…
Göztepeli yöneticiyle yaptığım telefon sohbetini aynen aktardım.
Zırhlı araçlar, kobra helikopterlerle sahaya giriş, olmadık hakaret, tehdit, aşağılayıcı muamele… İnanın bana bu maç Cizre’de değil de Güney Kıbrıs Rum Cumhuriyeti’nde oynansa bu muamele olmazdı. Dahası bu kadarına gerek kalmazdı.
O zaman ister istemez şu soruyu soruyorsunuz kendi kendinize… Daha basit bir futbol maçı bile oynayamazken hangi çözüm sürecinden söz ediyor birileri?
Evet!
Biz yine gaza gelmeyelim… Provokasyonların farkında olalım tamam…
Ama adına ‘barış, çözüm’ denilen köprülerden bu şekilde geçemeyeceğimizin de farkında olalım.
Gelelim TFF’nin Sayın başkan ve yöneticilerine…
Şu sıralar bir dönemin Vietnam’ından farkı kalmayan bir ortama Göztepemizi hangi akla hizmet gönderdiniz Eyyy TFFciler!!? Ya herhangi birinin başına en küçük bir şey gelse ve başta İzmir olmak üzere ülke savaş alanına dönseydi?
Faturayı nasıl öderdiniz acaba?
Bunun hesabını yapamayacak kadar zekadan/akıldan yoksun musunuz?
Ya da şöyle soralım isterseniz.
Bu kadar kolay harcamayı göze aldığınıza göre… Göztepe’yi sokakta mı buldunuz?
Şimdi soruyorum.
Yaşananların ardından Cizre’ye başka takım göndermeyi düşünüyor musunuz?
Ya da Göztepe’den koca bir özür dilemeyi…
Bence düşünün…
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
11
5
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri