"İnsan hiç bir zaman, çok fazla düşündüğü zamanki kadar yoğun yaşamaz" (Fernando Pessoa)

İşsizlik artıyor…

Şiddet artıyor…

Doğal felaketler artıyor…

Çevre kirliliği artıyor…

Yurtdışına göç edenlerin sayısı artıyor…

Eğitim kalitesi düşüyor…

Geçim kalitesi, alım gücü azalıyor… 

Nüfus artıyor…

Hava soğuk, yeni bir doğal felaket ortaya çıkmadan gün geçmiyor. Soğuk hava mı, felaketler mi yoksa okuduğumuz, gördüğümüz haberler mi daha iç karartıcı bilmiyorum.  Sadece ülkemizde değil dünyanın farklı yerlerinde de benzer sorunlar yaşanıyor. 

Tekrarlanan olayların bir mesajı var bize, belki. Hayatın getirdiği şeyleri, bazen durup gerçekten anlamaya çalışmak gerekiyor, belki. Her ortaya çıkan sonucun, bir nedeni olduğunu, belki de, durup düşünmek gerekiyor. 

Asgari ücretle veya yoksulluk sınırının altında çalışan sayısı bu kadar çokken; acaba neden hala nüfus artmaya devam eder?

Çevre kirliliği artarken; acaba neden ağaçlandırmayı arttırmak yerine binaları arttırmaya çalışır insan?

Yurtdışına göç, özellikle genç göç artarken, acaba neden gençlerimize; yeni imkanlar yaratmak için çaba harcamaz insan? 

Eğitim kalitesi düşerken; daha donanımlı, gelecek vizyonuna sahip öğretmenler yetiştirmek için, neden yeni programlar hazırlamaz insan? 

Sadece işsizlik, eğitim, çevre değil, nerede ise baktığımız, içinde yaşadığımız bütün sistemlerde birbirinden farklı sorunlar var. Pek çok kişi eleştiriyor, şikayet ediyor, problemlerden söz ediyor. 

Düşünmek ve aynaya bakmak. Sorunlar var, bunları yaratanlar da var. Ve her ikisi de insan.  

Her ikisini de ‘insan’ yaratıyorsa çözüm kimde? İnsan aklı durup, düşünerek ve eyleme geçerek yarattığı bütün soruları çözebilir mi?  

Anlık çözümlerin dışında; gerçek, sürdürülebilir, bütün sistemleri etkileyecek ve çoğunluğun yararına oluşturulacak planlamaları kim yapabilir? Nasıl yapar? 

Sadece problemlerin değil, çözümlerin parçası olmak için düşünmek ilk adım olabilir mi? Sadece şikayet etmek değil; yapıcı, olumlu bir tavır sergilemek. Odaklanmak ve birlikte hareket etmek. Bir yol olabilir mi?

Sanırım ‘insan’a düşünmekle başlayan ve devam eden pek çok iş düşüyor.  Daha iyi bir dünya için, çok geç olmadan, bir yol bulmak ya da bir yol açmak, hepsi mümkün, mümkün olmalı…

Mark Twain’in dediği gibi; ‘yarın geride kalan hayatımızın ilk günü. Ve insan yalnızca söylediklerinden değil, sustuklarında da sorumludur’…