Birlikte yönetim yani ‘yönetişim’ dedikleri kavram, modern/ ileri demokrasilerin olmazsa olmazıdır. İleri demokratların Türkiye’deki tek temsilcisi olan AK Parti de hafta sonu yönetim kademesinin görüşüne başvurdu.
Yani teşkilatına dönüp, ‘kimleri vekil adayı gösterelim’ diye sordu. Demokrasi ve birlikte yönetim adına zincirleme hatalar yapılsa da ortaya tartışılması gereken bir sonuç çıktı.
Diyeceksiniz ki, sandıklara atılan 3 binden fazla oy ağzı mühürlü çuvallara konulup doğruca Ankara’ya götürüldü. Sayıldıysa da kapalı kapılar ardında partinin güvenilir isimleri tarafından sayıldı. Sonuçları nereden biliyorsunuz?
İşte bu yüzden ‘çıktı’ yerine ‘sızdı’ demek daha doğru... Temayül yoklamasından kim ya da kimlerin çıktığını, ‘Fuat Avni’ özentili ‘başkentci’ ismiyle matuf Twitter fenomeninden öğrendik. Sonra ajanslara düştü listeler. Ardından muhabirimiz Fatih Yapar, İzmir’in iki seçim bölgesinde ilk 10’a girenleri tek tek sıraladı.
Ama 2011’de olduğu gibi kimin kaç okka çektiğini net olarak göremedik.
Çünkü gizli oy, gizli sayım kuralı işledi. Ama sızıntıya engel olunamadı.
Başbakanın mahreminden Dışişleri Bakanlığı’nın ‘sağır odasına’ kadar herkesin her yerin dinlendiği bir ülkede temayülün gizli kalmasını beklemek yüksek derece bir saflık gerektirse de Genel Başkan Yardımcısı Süleyman Soylu, açıklanan sonuçları resmi olarak kabul etmediklerini ifade etmeyi ihmal etmedi. Ve de manipülasyon uyarısında bulundu.
Oysaki sandıklar burada herkesin gözünün önünde sayılsa, açıklansa demokrasi adına daha iyi/doğru olmaz mıydı? Kuşkusuz bu soruya yüzde 99’un vereceği yanıt bellidir. Böyle yapılmadığı için temayülden sızan/çıkan sonuçların üzerine gölge düşmüştür.
Yani başından bu yana teşkilatın neredeyse her kademesinde görev alan Kerem Ali Sürekli, 3 bin 500 kişilik bir katılımla adaylık açıklayan Eski Teşkilat Başkanı Atilla Kaya, ‘temayül şampiyonluklarının’ hazzına tam olarak varamamışlardır.
Hatta haklı birinciliklerini ancak Twitter fenomeni çocuklar üzerinden öğrenmenin de ince bir üzüntüsünü yaşamışlardır.
Bilal Doğan gibi çocuklarına/torunlarına, ‘2011’de yapılan teşkilat yoklamasında 964 oy alarak, tüm adayların önüne geçtim’ diyemezler. Yahut Dr. Mehmet Bayındır gibi, ‘Devlet memuru olmama rağmen 2. Bölge seçimlerinde 1392 oyla il başkanlarını bile sollayarak birinci geldim’ diyemeyecekler.
“Fuat Avni özentili Twitter fenomeni başkentçinin attığı bir tweet’ten birinci olduğumu öğrendim” diyebilirler en fazla… Yahut sızan bilgilere göre ben birinciymişim…
Oysaki ‘millet iradesini’ merkeze alan bir yapının sandıktan çıkan sonuçları şeffaflık ilkesine göre açıklaması daha doğru olurdu.
-Efendim, temayül kriterlerden sadece biri… Birinci geleni aday yapmıyoruz. Ardından çarşı karışıyor.
Zaten mesele budur. 2011’de teşkilatın gönlündeki adaylar listeleri yazanların gönlünde olmadığı için ya liste dışı bırakıldılar yahut geri sıralarda değerlendirildiler.
2014’te parti oyları tıpkı bugün olduğu gibi gizli saydı. Hatta çuvallara doldurulan oyları Ankara yolunda kimi adaylar Afyon’a kadar takip ettirdi. Ki yolda birileri tarafından değiştirilmesin. Her neyse temayül AK Parti’nin aday fotoğrafının sadece bir kriteridir. Bu partide siyaset yapanlar bunu kabullendikten sonra bize de çok şey düşmez aslında…
Ya öteki kriterler?
Anketler… Kanaat önderleri… Adayın seçmen/kent demografisine uygunluğu… Parti içi dengeler… Ve adayın kişisel üstünlüğü… Adayın partideki hakim yapıya olan sadakati…

72 vekilin yeniden aday olamadığı süreçte kabinede/komisyonlarda çok sayıda boşluk oluşacağından teknik özellikleri ağır basan adayların da bu kez şansı olabilir.
Mesela Borsa Başkanı ‘temayülde ilk 10’a girememiş hatta kimi iddialara göre 52. sırada yer almış olsa da’ İbrahim Turhan böyle bir aday profili çizmektedir. Hatta 50 bin lira maaşı bırakıp aday olan Turhan için ‘Babacan’ın koltuğuna oturacak isim’ yorumları bu nedenle yapılmaktadır.
Kimilerine göre 2. kimilerine göre 5. ilan edilen Ömer Sertbaş’ın da ‘aileden bir aday’ olarak ‘sadakat prensibi’ üzerinden listelerde yer bulma ihtimali vardır.
kimilerine göre 4 kimilerine göre 6. Sırada yer alan Necip Nasır’ın ‘HDP’ye karşı set göreviyle’ sahaya sürülme ihtimali yadsınamaz. Özellikle Doğu-Güney Doğu dernekleri üzerindeki etkisini partisinin 2011 seçimlerindeki ‘doğu kökenli aday’ zafiyetinin ardından ortaya koyan ve onlarca dernek ve federasyon temsilcisini Binali Yıldırım’la bir araya getiren Nasır, bu kez bölge seçmeni nezdindeki gücü üzerinden tercih nedeni olabilir.
Temayül şampiyonları Atilla Kaya ve Kerem Ali Sürekli için yoruma hacet yok! Her ikisi de gücünü sandıkta gösterdi. Ve her ikisinin kaderini genel merkez çizecek.
Ve her ikisi de kendileri için yazılan/çizilen kadere dünden razı... Ama iki adaya dikkat çekmek gerekiyor. Necip Kalkan ve İbrahim Ethem Yorulmaz. Yerel seçim sürecinin flaş adayları…
Kaybederken kazanmak derler ya… Her ikisi için de bunu söylemek mümkün. Yıllarca ticaret odasında ‘meclis başkanı’ olarak görev yapan ve kentte ‘açılış rekorunu’ elinde bulunduran Kalkan, defalarca kapısından döndüğü TBMM’ye bu kez yakınlaşmaya çalışıyor.

Temayülde 90 küsur aday arasından 7. çıkmayı başaran İbrahim Ethem Yorulmaz’a gelince… Resmi olarak aday adayı bile olmadığı Aliağa’daki yarışta parti içi brütüstlüklere rağmen burun farkıyla seçimi kaçırdı. 700 küsur oyla… Ama Şakran’ın Eski Başkanı bu performansıyla Bakırçay genelinde ses getirdi. Öğrendiğim kadarıyla bu süreçte Yorulmaz’a Rumelili hemşehrilerinden de ciddi bir destek vaadi var. Selanikli bir annenin çocuğu olarak yaklaşık 5 yıl Çamdibi’nde yaşayan Yorulmaz’ın ‘göçmen aday’ ihtiyacına cevap olabileceği konuşuluyor.

Birinci bölgenin 2.sırasına sürpriz bir şekilde oturan Maksut Karaosman’ın yeniden aday gösterilmesine kesin gözüyle bakılan Milletvekili, MKYK üyesi Hamza Dağ’a olan yakınlığı biliniyor. Karaosman’a Ankara’dan da sürpriz destek gelebileceği konuşuluyor.
Üçüncü sırada kendisine yer bulan Ahmet Kurtuluş’un teşkilat deneyiminin yansıra Karadeniz ekibi tarafından da hem İzmir’de hem de Ankara’da değerlendirilme ihtimali bulunuyor.

Aliağa kökenli Uğur Türkan’ın teşkilat deneyimi onu farklı bir kategoriye sokuyor. Parti kararlarına olan sadakatini/saygısını 2009’daki il kongresinde ‘salonda adaylıktan çekilerek’ ortaya koyan Türkan’ın da Ankara’da güçlü bir lobisinin olduğu da biliniyor ayrıca.
Rahmi Taştan da teşkilatın yükünü/çilesini çeken emektarlardan…
Listede yer ala Ali Sedat Şenbaş, Küçük Menderes Havzası’ndan destekli… DP’li Eski Vekil Erkut Şenbaş’ın da oğlu olan Şenbaş’ın DP kökenli Süleyman Soylu’nun da sıcak baktığı konuşuluyor.
İhtiyaca binaen Dr. Bedia Türkyılmaz ile son süreçte ‘paralel yapı’ çıkışlarıyla dikkat çeken sendikacı Abdurrahim Şenocak’ın da liste şansı olabileceği konuşuluyor. Tabi ki 90 küsur aday arasından ilk 10’a giren Zerrin Kara’yı da bir kenara not etmekte fayda var.
Benim için temayülün en büyük sürprizlerinden biri demir tüccarı Mustafa Kemal Demirel’in 4. sıraya oturuşudur. Ve de yıllardır hükümete yakın medyanın (Yeni Asır-Sabah) kaptan köşkünde oturan Hüseyin Kocabıyık’ın ilk 10’a girememesi de ikinci önemli sürprizdir.
İhtimal odur ki Kocabıyık’ın liste şansı olduğunu gören rakipleri onun üstünü teşkilat nezdinde çizmiş ya da çizdirmişlerdir. Öyle de olsa Kocabıyık’ın ‘sadakat prensibi’ üzerinden Saray tarafından seçilecek bir sıraya yazılması kimse için hala sürpriz değil…
Bülent Delican’ın ‘anahtar liste’ isyanına gelince…
Keşke bu tür seçimlerde ‘anahtar listeler’ çalıştırılmasa… Keşke teşkilatın kantarında herkes özgül ağırlığı kadar yer kaplasa… Ama siyasetin doğası ne yazık ki şu anda Delican’ın altını çizdiği doğruları kaldırmıyor. Parası olan, dayısı olan çoğunlukla yürüyor. Ama yine de emeğin karşılığı teslim ediliyor. İlk 10’lara giren pek çok ismin yılların parti emekçilerinden oluşması ‘vefanın sadece İstanbul’da bir semt adı olmadığını’ ortaya koyuyor.

Keşke belirli bir seçkin/seçilmiş üyeyle temayül yerine tüm üyelerle hakim gözetiminde ön seçim yapılsa… Keşke oylar çuvallara doldurup Ankara’ya götürmek yerine burada sayılsa…
Keşke ‘milli irade’ denilen kavram tam olarak işletilse… 
Keşke listeler genel başkanların iki dudağından çıkmasa…

Ah keşke… Vah keşke!