umudun olması umuduyla yüreğinize sağlık

Gönül hanım- birey olarak ' işinizi bu güne kadar gayet doğru bir şekilde yerine getirdiğinizi- artık biraz dinlenmeyi hak ettiğinizi ' düşünebiliriz- Ne var ki konu şahıslarımızı çok aşıyor-Konu ülkemiz- Çocuklarımızın geleceği vs vs - Konuşmalı ve yazmalısınız...

Gitmek tamam ama Veda başka bir şey. O kesin ayrılıştır.Yazınızda hüzün var... Üzgünüm... Siyah harfler ile yazılan cümleler var ya! O cümlelere bir şey diyemiyorum. Tespitleriniz hep doğruydu, verdiğiniz kararın da öyle olması için ortamdan sıyrılıp uzaktan bakmak gerekir karara... Size ve kararlarınıza saygı ve sevgimi ifade etmek isterim.

Çekilmeni destekliyorum.Zira seni okuyan insanlar,senin yazdıklarınla teselli buldular,hiç bitmeyecekmiş gibi senin gibi naif duyguları olanları bence sömürdüler. senin yazıların olmadan da, merak etme yaşamaya devam edecekler."Gitme ne olur" diyerek bence kendilerini düşünüyorlar. Aslında seni anlamadıkları ortada. Sevgilerimle.

yazılarını okuduktan sonra seni arardım bu yazıdan sonra arayamam çünkü konuşamam ama veda olmasın sakın biz neler biriktirmedikki yine biriktirir ve çoğaltırız umutlarımızı,hem öyle hemencecik varılmıyorki hedefe düşman güçlü öyle yapma etme veda bu deneyim ve tecrübeyi namuslu kalmayıesirgeme gençlerden ben seni yine bulurum söyleşiriz yoldaşca ama ya diğerleri

umutsuzluk tekrar filizlenmiş olsada, yazmaya devam etmek gerek, yazmak, içini dökmek, kendi görüşünü anlatmak, kendi doğrunu söylemek, bir bakıma çırpınmak, yazarak haykırmak. umutsuzluğa kapılsanda daha fazla yazmalısın, itiraz etmelisin.sevgili gönül hanım yazmaktan kaçmayınız, yazdıklarınız sizin dünyaya bıraktığınız eseriniz olacaktır. yazdıklarınız sonsuz yaşamaktır. unutmayınız.

Gitmek demek, veda demek kolayi secmek demektir. Inadina devam demeli, inadina yasamali. Biz sizi " Izinli " sayiyoruz.

Umut hepimiz için yitik. Nereden yeşerteceğiz bilemiyorum.

Bu bir izin olsun Gönül, bu bir izin. Yoksa ne yaparız, yükselebilen seslerden biri daha eksilmesin ne olur. O her vurulup düşen gencin yüzüne,yakın açı fotoğraflarına denk geldiğimde bakamazdım, hem de hiç. Bu kez baktım ve dağıldım. Sorumluluk hissettim derinden. Oturduğum yerden vak vak ötmekle olmuyor dedim dedim oturdum. Nadiren iki satır yazdım sağımdaki solumdaki bilsin diye. Ama başka? Konuşanın, konuşabilenin ama adil, dürüst ve cesur konuşabilenin susmaması lazım. Zaman o zaman çünkü. Gençliğimizdeki savaştan çok daha çetin bir savaş yaşıyoruz aslında hiç çaktırmadan. Gitme sakın. Sakın gitme!