Haftanın ilk iş gününde canlı yayın konuğum Rıfat Nalbantoğlu’ydu. İzlemeyenler için söylüyorum CHP Eski İl Başkanı, PM Üyesi Nalbantoğlu ile tahmin edebileceğiniz gibi ’30 Mart’ın sandığını’ konuştuk. Yerel seçimin ardından CHP’de başlayan hesaplaşma mevsiminde eteklerindeki taşları dökenlere hitaben yaptığı ‘Danışma Meclisi toplansın, parti yıpranmasın’ çağrısıyla takdir toplamıştı Nalbantoğlu.
Seçim boyunca sadece Karşıyaka sınırlarında görülen, birlikte çalıştığı ekip arkadaşı Hüseyin Mutlu Akpınar’a her açıdan ‘sahip çıkan’ Nalbantoğlu kimilerine göre İzmir’in en potansiyel bir il başkan adayı konumunda şu anda.
Dahası canlı yayını izleyen birkaç tecrübeli siyasetçide öyle bir izlenim bırakmış.
Her ne kadar yarım bıraktığı ‘Bodrum’ tatiline devam sinyali verse de siyaset mevsimi, özellikle de genel seçime giderken yapılan ‘manidar çıkışlar’ Nalbantoğlu’nu benim değilse de birilerinin gözünde Ali Engin’in koltuğunun en güçlü adayı yapmaya yetiyor.
Hazır Aziz Kocaoğlu ve Alaattin Yüksel yapısı da 30 Mart sandığında ‘darbe yemişken’, Nalbantoğlu’nun ‘rekor kıran Karşıyaka sandığı’ üzerinden İzmir’in İl Başkanlığı’na sıçrayıp sıçramayacağını bize zaman gösterecek.
Canlı yayındaki sözlerinden potansiyel bir il başkanı kokusu almadıysam da bazı cümlelerinden ‘koltuğu tartışmaya açılan’ Kılıçdaroğlu’na tam destek veren, Eski CHP ile de teşriki mesaisi fazla olan bir isim olmasına rağmen başından bu yana Yeni CHP’ye inanan ve de inanmaya devam eden potansiyel bir görev adamı’ profili çıkarmam zor olmadı. Bu görevin ne olacağı, nasıl olacağı ayrı bir yazı konusu olabilir. Yani İl başkanlığı mı olur yoksa beklendiği üzere milletvekilliğimi mi bilinmez. Dahası zaman gösterecek.
Bilhassa CHP Genel Başkanı’nın son PM’de Alaattin Yüksel’e yönelik yanıtta dile getirdiği iddia edilen ‘İzmir’de 8 ilçeyi kaybettik. Ve başarısız olduk. Şu an önümüzde başka bir süreç var. Amacımız bu ilçeleri yeniden kazanmak olmalıdır. Ve parti olarak bu ilçeleri kazanacak potansiyelimiz var’ şeklindeki çıkışını düşünürsek; Nalbantoğlu’nun ‘Bu ilçeleri yeniden kazanacak potansiyel’ kısmında göreve talip olması olasılık dâhilindedir.
Yani mümkündür. Tabi ki 2009’da 30’da 28 yapan, iki ilçeyi de bariz, bilindik hatalardan kaybeden CHP’yi yöneten il başkanı olarak…
Gelelim zurnanın ‘zart’ dediği noktaya…
Kocaoğlu’nun Hürriyet’ten Fatih Çekirge’ye verdiği röportaj CHP gündemini meşgul etmeye devam ediyor. İzmir’den Ankara’ya kadar onlarca kişiden bu konuda telefonlar aldım, alıyorum. Kocaoğlu’nu iyi tanıyan bir gazeteci olarak bu sözlerin ne anlama geldiği sorgulanıyor ağırlıklı olarak. Ben de etrafıma bu sözlerden ne anladığımı anlatırken kendilerinin ne anladığını sorgulamaya çalışıyorum. Nalbantoğlu’na da sordum.
Öyle ya tecrübeli bir siyaset adamı olarak ne düşündüğünün önemi var. Hatırlatmak gerekirse; Kocaoğlu Çekirge’ye ‘CHP’nin mutfağı yok. Genel merkez kurgusu yanlış. 18 genel başkan yardımcısı olmaz’ demiş ve de ‘CHP soyut konuşuyor. Kavramlar üzerinden siyaset yapıyor. Somut söylemlerle halkı ikna edemiyor’ diye eklemişti.
Ve deyim yerindeyse kızılca kıyamet kopmuştu. Kılıçdaroğlu’ndan ‘mutfaktaki fuzuli genel başkan yardımcılarına kadar’ onlarca kişi açıktan yahut örtülü bu görüşe yanıt vermeye çalıştı. Hala daha Kocaoğlu’nun sözlerinin ne anlama geldiği sorgulanıyor.
Kocaoğlu bu açıklamaya neden gereksinim duydu?
Zamanlaması manidar çıkışın altında ne var?
Yoksa Aziz Kocaoğlu ‘genel başkan adayı’ mı olacak?
Tüm bu sorulara ve daha fazlasına yanıt bulmak için kafa yorarken Nalbantoğlu’nun yanıtı beklediğim gibiydi.
Şu sıralar popüler bir reklama gönderme yaparak, “Bayram değil, seyran değil. Eniştem beni neden öptü” atasözüne atıfta bulundu ve zamanlamaya dikkat çekti öncelikle.
Anlaşılan oydu ki, Nalbantoğlu, Kocaoğlu’nun bu çıkışından işkillenmişti. Seçim sandığında umduğunu bulamayan CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu’nun şimdiden sallanan koltuğunun ilk taliplisi Kocaoğlu muydu yoksa?
“Bayram değil seyran değil…” yanıtıyla Nalbantoğlu’nun bu ihtimali de göz ardı etmediği anlaşılıyordu.
Peki, gerçekte durum neydi?
Kılıçdaroğlu’nun muhalefeti tarafından yerden yere çalındığı, koltuğunun tartışmaya açıldığı, ‘anahtarı paspasın altına bırak, git’ denildiği süreçte Kocaoğlu’nun doğrudan genel başkanını, genel merkez politikasını bodoslama hedef almasının nedeni ne olabilirdi?
Birkaç senaryo var öncelikle…
İlk senaryo, Kocaoğlu’nun boşluk bulursa aday olmayı düşünebileceği yönünde. Yani Sarıgül İstanbul’dan harekete geçerse Kocaoğlu’nun da İzmir’den, Ege’den bu hamleye karşılık verebileceği…
İkinci senaryo o meşhur röportajı yapan kurumu da içine alan bir Beykoz Planı… İddiaya göre Sarıgül’ün rotası çizildi. Ve Başbakan Erdoğan’la yolları çoktan ayıran, Kılıçdaroğlu’nun da biletini 30 Mart’ta kesen malum medya Kılıçdaroğlu’na ilk ciddi ateşi Kocaoğlu üzerinden açtı.
Bir nevi bu röportaj kurultay gonguydu. Plan Beykoz Konakları’nda yapıldı. Bir zamanlar Baykal’a karşı Çoban Ateşi yakma görevini İzmir’de Alaattin Yüksel üstlenmişti. Bu kez çoban ateşinin fitilini Yüksel’in yakın arkadaşı Kocaoğlu yaktı.
Ve üçüncü senaryo… Kocaoğlu 2009’a oranla kaybettiği 3-5 puanın açıklamasını yapmakta zorlandığı için ‘Sorun bende değil Ankara’da’ demeyi yeğledi.
Dediğim gibi senaryolar muhtelif…
Hangisi doğru, hangisi akla yatkın diye sorarsanız bana üçüncü seçenek daha yakın gibi görünüyor.
Çünkü Kocaoğlu’nun genel başkan adayı olması gerektiğini Kılıçdaroğlu’nun seçildiği 2010 kurultayında zikretmiş bir gazeteci olarak şunu söyleyebilirim. Dili ne söylerse söylesin… CHP’nin genel başkanına hangi eleştiriyi getirirse getirsin. Kocaoğlu’nun iç dünyasında yüzde 49,5’in muhasebesi henüz bitmedi. Yani aylar önce Gönül Soyoğul’a “Aday gösterilsem de gösterilmesem de… 2014’ün tüm sorumluluğu bana aittir” diyen Aziz Başkan, kendisi için psikolojik eşik olan yüzde 56,7’yi geçemediği için genel başkan adayı olmayı ilk etapta düşünmez.
Hatta 2009’da Deniz Baykal’dan aldığı katkıyı alamadığı için Kılıçdaroğlu’na kızgın olabilir. Hatta Kılıçdaroğlu’nun CHP’nin önünden çekilmesi gerektiğini bile düşünüyor olabilir. Ama kendi adaylığını aklından bile geçirdiğini sanmıyorum.
İkinci senaryoya gelince… Yani tanıdığım Kocaoğlu, Beykoz’da yazılan bir planın parçası olmayı bilerek kabul etmez. Tongaya düşürülmüş olması ihtimal dâhilindedir. Ama siyaseten kendini geliştiren, İzmir’de 5-6 dengeyi birlikte idare etmeyi başaran Kocaoğlu’nun böylesine radikal 3 başlıkta bodoslama eleştirdiği Kılıçdaroğlu yönetimine açıktan savaş anlamına gelen sözleri tartmadan söylemesi mümkün değildir. Yani ‘gaza geldim, konuştum’ dönemini geride bırakmış, boğazın dokuz boğum olduğunu bilen ve zaman zaman rakiplerine bunu hatırlatan Aziz Başkan’ın ‘tufaya getirilme ihtimali’ de bana sorarsanız zayıftır.
Üçüncü senaryo akla daha yatkındır. Gezi Parkı’ndan itibaren CHP’nin ekmeğine yağ anlamına gelen onlarca gelişmeye rağmen Binali Yıldırım karşısında oyunu ve konumunu korumayı başaramayan CHP’de sorumluluğu bizzat üstlenen Kocaoğlu’nun “Yenildik ama ezilmedik’ anlamında yorumlanabilecek o sözlerinde ben, “Kaybettik ama niye kaybettik bi sor” savunması görüyorum. Bence hepsi bu…
Daha fazlası mı?
Teşbihte hata aranmasın ama ‘eşeğin aklına karpuz kabuğu sokmak’ olur…
YARIN: Kocaoğlu’ndan genel başkan olur mu?
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
18
15
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri