Beka’ydı, zekâydı derken sandığa sayılı günler kaldı.
Öncelikle bu seçimi diğerlerinden farkına vurgu yapalım.
Türkiye ilk kez iki kutuplu bir yerel seçimi deneyimliyor.
Dahası Türk tipi başkanlık sisteminin ilk yerel seçimini…
Bu nedenle altı üstü belediye başkanı, muhtar seçecek olsak da mesele memleket meselesine indirgenmiş durumda. Normal şartlarda yerel seçimlerde kentlerin sorunları konuşulur. Kentliye dönük hizmetler, vaatler anlatılır. Bu seçimde ülkenin geleceğini konuştuk. Dahası konuşturulduk.

Peki, seçmenin gündeminde ne var?
İzmir ve Ege’de siyaset gündemine dair araştırmalar yapan bir şirketin yöneticisi olarak diyebilirim ki gündemin dörtte üçü ekonomi…
Vatandaşa göre ülkenin en önemli sorunu ekonomi ve işsizlik…
Siyasi iktidar bir zamanlar olduğu gibi ‘ekonomik istikrar’ vurgusu yapamıyor.
Meydanlarında tanzim satış çadırı bulunan bir ülkede bunu vaat etmek gülünç olabilir tabi ki…
Bana göre AK Parti, tarihinin en zayıf dönemini yaşıyor.
Önceki seçimlerde yaptıklarını anlatan AK Parti bu kez rakipler üzerinden kurduğu açmazlardan medet umuyor. Özellikle HDP üzerinden yürütülen kamplaşma sayesinde milliyetçi seçmen ikna edilmeye çalışılıyor.
Ancak ‘beka sorunu’ olarak tekrarlanan tehdidin vatandaş cephesinde kayda değer bir karşılığı yok. En azından İzmir’de…
*
16 yılı aşkın zamandır Türkiye’yi tek başına yöneten AK Parti, bu süre zarfında en düşük oyu (3 Kasım 2002 hariç) 2009 yerel seçimlerinde aldı. Yüzde 38,5… Erdoğan’ın balkondan meşhur ‘mesajı aldık’ konuşmasını yaptığı seçimden söz ediyorum.
Peki, Erdoğan’a 2009’da mesajı aldıran neydi?
Ekonomi. Küresel krizin Türkiye’ye yansıması…
Teğet geçtiydi, geçmediydi derken 2009’da AK Parti büyük bir sandık şokuyla yüzleşmişti.

Şimdilerde böyle bir şoku bekliyor muyuz?
Normal şartlar söz konusu olsa daha büyüğünü bile beklerdik.
Ama bugün bu denli derin bir şok bekleyemiyoruz.
Çünkü ‘kutuplaşma’ denilen illet seçmenin bir cepheden diğerine transferini zorlaştırıyor.
Ayrışma, bölünme öyle köklü yapıldı ki, seçmen bir tarafta adeta esir edilmiş gibi…
Kendi cephesindeki parti ya da partilere ne kadar kızarsa kızsın öteki cepheye kolay kolay gidemiyor. Bu durumdaki seçmenin yapacağı tek şey sandığa gitmemek…
Ki hatırı sayılır bir kitlenin niyeti de bu…

AK Parti tarihinin en zor sürecini geçiriyor demiştik.
Ekonomi denklemini halen çözebilmiş değil... Ekonomiye dair yaşananlar, tanzim kuyrukları, artan işsizlik, borçluluk vs. AK Parti taraftarlarının ateşini söndürüyor.
Zira, patlıcan, patates kuyruğundaki insanın 16 yıllık iktidarı ateşli bir şekilde savunmasını bekleyemezsiniz…
Muhalefeti ise İstanbul, Ankara adayları motive ediyor.
Bilhassa İstanbul Adayı İmamoğlu…
İster kazansın ister kaybetsin. 2019 yerel seçimleri Türk siyasetine Ekrem İmamoğlu’nu kazandırmıştır. Ve İmamoğlu büyük bir ihtimalle Erdoğan’ın bir sonraki rakibidir.

İmamoğlu’nu bu denli büyütense pek çok eğilime sahip çıkacak potansiyelidir. Muhafazakâr, milliyetçi, demokrat, Atatürkçü, laik kimliği ülkenin kutuplaşma darboğazına girmediği, birlikte yaşamaya dair umutların yüksek olduğueski günlere gönderme yapıyor.
Ve bir süredir önemli bir kitlenin arzuladığı merkez bir partiye liderlik edebilecek potansiyelin ülke çapında tanınmasına sebep oldu bu seçimler…
Bu açıdan Erdoğan’ın ülke çapında tanınmasını sağlayan 1994’e benzetebiliriz 31 Mart’ı… O seçimler de Erdoğan’ı ülke çapında tanıtmıştı.

AK Parti’ye gelince… Bu seçimlerin onlar için ciddi bir ikaz anlamına geleceğini düşünüyorum.
Parti ya ciddi bir özeleştiri süreci yaşayacak ya da kendi içinden başlayan küçük çatlakların büyüdüğü bir süreci deneyimleyecek… Şimdiye dek kazandığı pek çok seçimde yaptıklarını ve yapacaklarını anlatan AK Parti, ilk kez kutuplaşmadan bu denli medet umduğu bir seçimi tecrübe ediyor.

İstanbul Adayı Binali Yıldırım’ı saymazsak herkesin dilinde aynı şarkının nakaratı var.
Beka sorunu, HDP terörist, Zillet İttifakı vs…
Erdoğan 9 ay önce kendisine yüzde 52,5 oy veren seçmenin önüne yine kendisini koyuyor. Adeta güvenoyu istercesine…
Sandıklar açılmadan bir şey söylemek doğru olmaz. Ama Nisan’da AK Parti cephesinden gelecek homurtuları duyar gibiyim…
-Bahçeli’nin kuyruğuna fazla takıldık… Beka işi tutmadı. Kutuplaşmayı abarttık! Türünden özeleştirileri…

İzmir’e gelirsek…
Kutuplaşma iklimi giderek İzmir’i 16 Nisan atmosferine doğru sürüklüyor.
Referandum koşullarına doğru…
Yüzde 68,7 hayır oyunun olduğu kentte seçim ittifakları benzer bir tabloyu dikta ediyor. En azından merkez metropol alanda fotoğraf böyle görünüyor.
Ama yerel seçim atmosferine daha fazla girebilecek dış ilçelerde durum biraz farklı olabilir.
Ama referandum koşulları söz konusu olduğunda oranların ne olduğunu ya da olacağını biliyoruz.
İki yıl önce yüzde 68,7’nin başkanlık sistemine hayır dediği İzmir’de Cumhur ittifakının adayı Erdoğan’ın oyu yüzde 33,5’ti… İki yıl içinde iki kez Cumhur ittifakına karşı yüzde 65’in üzerinde bir direnç gösteren kent yeniden bu türbülansa girerse (ki giderek giriyor) sonuçları öngörmek için araştırmacı olmaya gerek yoktur sanırım…