Kimi zaman dağda, kimi zaman da köydeki evinin önünde heykel yaptığını anlatan Yalçın, şunları kaydetti: "4 yıl önce çobanlık yaparken bir taş gördüm, sanki 'ben sıradan bir taş değilim' dercesine dikkatimi çekti. Onu alıp işlemeye başladım ve o günden sonra ağaçtan, taştan ve birçok atık malzemeden heykel yaptım. Koyunları otlatırken taşlara ve ağaçlara hiç kimsenin bakmadığı açıdan bakıyorum. Bir yüz veya objeye benzettiklerimi alıp işliyorum. Bazı ağaçlar bana 'yanıp kül olmak istemiyorum' diyor sanki. Fırına ekmek almaya gittiğimde gördüğüm bir ağaç dikkatimi çekti. Fırıncıdan ona heykel yapmak için istedim. Fırıncı önce güldü, sonra ağacı verdi. O ağaçtan güzel bir heykel yaptım."